ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

γρηγορα, τωρα που δουλευει!

4.003.012

η εμμονη μου με τον Ιωνα, θυμασαι;

jonathan22.mp3

If these

arms were meant to hold her

they were never meant to hold her so tight

patousesanothernig...

κερατο

το σημαδι
ταυτοχρονα
στο χειλος του βλεμματος
αλλων
και κατω απ' τα δοντια
ενος πηρουνιου

τα συννεφα φερνουν το αιμα
κι ενας σεισμος θα γκρεμισει τα υποστεγα

οχι περισσοτερο απροσδοκητα
απο τις ερωτησεις μας

ολα αυτα

ουτε και πιο πανω
απο 'κει που φτανουν τα χερια
στον ερωτα

παρωχημενοι πουτσοι
- τι μεγαλειο!
να σε νανουριζω
με κοπο
και να κοιμουνται αγκαλια τα στοματα μας
μεχρι να χυσεις

3 / 1

δεν εχουμε συστηθει με το αγορι
εκεινο που απο μικρος
ξερω πως θελω να κοιταξω στα ματια
πριν ξεψυχησω

εχουμε ομως συναντηθει
αρκετες φορες
σε καποια αστεια μερη
και σημεια

κι οπου πατω ζαχαρη .

_____________________________________________-_

τον χαιδευω πισω απο τα αυτια
πιανω τα μαλλια του
και μου σηκωνεται

κανεις απο τους δυο μας δε νιωθει
το παραλυτο χερι μου

καθοδηγω τα δαχτυλα μου
με το βλεμμα και μονο

κι ειναι κριμα επειδη το μονο που θελω να χαζευω
ειναι η κοιλια του
που λιγο φαινεται αναμεσα στο κοντο μπλουζακι
και το παντελονι του

εχει μουδιασει ο αερας

και σαν να κοιμομαστε
ξαπλωμενοι σε γελια
αρχιζω να καταλαβαινω

πως

ενω νομιζω πως αναρωτιεμαι
αν θα με φιλησει
αν θα τον φιλησω
αν ειναι ωρα για την αγκαλια
στην οποια με εχει εθισει

στην πραγματικοτητα
[σε μια πραγματικοτητα που διαλεγω τυχαια]

ειμαι νεκρος

that unhappy blade you both invite

patouses expert ri...

For

[ The ] [ voice ] [ of ]

[ love ]

[ so ]

[ out ] [ of ] [ season ]

I need you now

BETH GIBBONS - Fun...

αγαπω τους ανθρωπους πολυ




τον αγαπω πολυ

here you can cry

ποστ υπερπαραγωγη

επειδη με ξερω και ξερω πως οταν τελειωσω με αυτο το ποστ δε θα ειμαι σε θεση να προσκαλεσω καποιον αλλο να κανει το ιδιο, ξεκινω ανορθοδοξα. οσο κι αν θελω να να χωσω στο τριπ τον Προβατο, δε θα του το κανω για να μην αρχισει να με βριζει τωρα που μ' αγαπαει με ολο του το ειναι. κατς δε φακιν μπολ, λοιπον, σουρπουι μου, κωστα, και νεροχυτη.

α! και θενξ χορευταρα μου για την προσκληση!

Στο κρεβατι της μαμας. Την εποχη των δυο, μονο, τηλεορασεων στο σπιτι. Ξαπλωμενοι, εκεινη, ο αδελφος μου κι εγω στο υπερδιπλο [καπου αναμεσα μας κι ο Κιμπο, ισως, γλειφεται και χωνει τα νυχια του με ηδονη στο παπλωμα] . TV5 δορυφορικα και το videoclip που με τρομαζει περισσοτερο απο οποιοδηποτε αλλο. Καποια τραγουδια ειναι σπιθες που σκανε μπροστα στα ματια σου και βλεπεις για λιγο το μελλον.

MYLENE FARMER - DESENCHANTEE

patousesdesenchant...

Χρονια μετα. Στην κεντρικη πιατσα των ταξι, στη νησιδα στη μεση του δρομου, η τελευταια μας αγκαλια με τον Ash. Κι υστερα η μεγαλυτερη ανηφορα, η πιο υγρη. Κι οι σκαλες στην πολυκατοικια, σαν κυλιομενες που κατεβαινουν ενω προσπαθω να ανεβω. Προσπερνω τον πατερα μου που βγαινει απο το σπιτι - προλαβαινει να δει οτι κλαιω με λυγμους - μπαινω μεσα, βλεπω τη μανα μου που αδειαζει βαλιτσες μετα απο το δεκαπενθημερο ταξιδι της στην Ελβετια. Τρεχω στο διαδρομο και πεφτω πανω της. Και μενω εκει για ωρες. "Εφυγε μαμα μου..." Λιγο αργοτερα ανοιγει την τσαντα της και μου δινει το cd που της ειχα ζητησει.

GAROU avec CELINE DION - SOUS LE VENT

patousessouslevent...

Διακοπες με τον μπαμπα. Για πρωτη φορα οι δυο μας. Η Τηλος ειναι βαρετη βαρετη βαρετη. Δεν λεω να παρω το βλεμμα μου απο το απεναντι νησι. Διακοπες μονος μου. Για πρωτη φορα. Την επομενη κιολας ημερα. Η Νισυρος, το ηφαιστειο, η πιο ομορφη μοναξια, ο Marco-Ricardo προσωποποιει το απολυτο, ξεγνοιαστο summer loving. Το πρωι τρωμε γιαουρτι με φρουτα στη βεραντα της ρεσεψιον, χαζευοντας απεναντι, το Γυαλι. Ο Αντωνης μας βαζει μουσικη:

BOB DYLAN - THE TIMES THEY ARE A-CHANGING

patousesthetimesth...

Εκδρομη στην Καλαματα με τον Νικο. Η αρχη του τελους κρυμμενη σαν κοκκαλο στο χωμα. Βολτες στη Μανη, ασθμα στο σπηλαιο, μουσικη μουσικη μουσικη... απο το Medulla μεχρι την Αγρια Χλοη, καθε στροφη κι ενα κυτταρο. Η σιωπη αναμεσα σε δυο ανθρωπους που αγαπιουνται. Στην επιστροφη, κατεβαζω την πλατη του καθισματος μου μεσα στο αυτοκινητο, ξαπλωνω. Ο Νικος σκαει εναν μπαφο και βαζει μουσικη:

NICK DRAKE - DAY IS DONE

patousesdayisdone....

ο DDD...

SIA - BREATHE ME (ulrich schnauss remix)

Sia - Breathe Me (...

τωρα που γαργαλα το νερο τα σαγονια μας
ποιος απ' τους δυο μας πεθαινει;

εισεμμονησουτωρα

-33

ΠΛΑΓΚΤΟΝ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,

ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΕΙ
- ΠΑΡ' ΤΟΥς ΑΠΟ ΓΥΡΩ ΜΟΥ
ΧΑΡΑΜΙΣΕ ΤΟΥΣ
ΣΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ

ΚΟΨΕ ΚΙ ΑΛΛΟ
- ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΠΑΦΗΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥς
- ΦΙΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΝΥΣΤΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

ΠΑΡ'ΤΟΥς ΑΠΟ ΓΥΡΩ ΜΟΥ
ΣΤΟΙΧΗΣΕ ΤΟΥΣ ΜΕ ΕΛΕΟΣ
-
- ΑΠΟΤΡΙΧΩΣΕ ΚΑΘΕ ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ

ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΗ ΣΕΛΗΝΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΗ ΛΕΝΕ ΣΕΛΗΝΗ
- ΟΧΙ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΑΠ' ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥς
ΟΧΙ - ΤΟ ΠΛΕΓΜΑ ΑΠΟ ΚΟΤΣΑΝΙΑ ΑΟΡΑΤΗΣ ΔΙΨΑΣ
ΠΟΥ ΑΝΑΡΡΙΧΑΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΤΩ ΑΠ' την κρΑΥγΗ ΜΟΥ

Γαμημενο μου ημερολογιο,

Πριν απο καποιους μηνες, η Πεπη μας ειχε ζητησει να φερουμε στο μαθημα απο ενα παραμυθι και να το διαβασουμε στους συμμαθητες μας. "Καποιο παραμυθι που θελετε να μοιραστειτε με τους συμμαθητες σας." Το πρωτο που μου ηρθε στο μυαλο ηταν ο Γλαρος Ιωναθαν [εμμονη νουμερο τρεχα γυρευε]. Δεν το λες παραμυθι, αλλα ηθελα τοσο πολυ να το μοιραστω με τα παιδια. Και θα τους το διαβαζα οπως κανενας παραμυθας δε διαβασε ιστορια.

Μας εβαλε να βγουμε απο την αιθουσα, να μπουμε ξανα, να συστηθουμε, να καθισουμε στην καρεκλα και να ξεκινησουμε...

Ο Τσιανγκ μιλησε αργα παρακολουθωντας με μεγαλη προσοχη τον νεοτερο σε ηλικια γλαρο.

"Για να πεταξεις τοσο γρηγορα οσο η σκεψη, οπουδηποτε δηλαδη, πρεπει ν' αρχισεις με τη γνωση οτι εχεις ηδη φτασει..."

Το μυστικο, συμφωνα με τον Τσιανγκ, ηταν να παψει ο Ιωναθαν να θεωρει τον εαυτο του παγιδευμενο μεσα σ' ενα περιορισμενο σωμα που ειχε ανογμα φτερων περιπου ενα μετρο και επιδοσεις, οι οποιες μπορουσαν να αποτυπωθουν σε καποιο διαγραμμα. Το μυστικο ηταν κρυμμενο στην επιγνωση οτι η αληθινη του φυση ζουσε τοσο τελεια οσο ενας αγραφος αριθμος, παντου ταυτοχρονα, περα απο χωρο και χρονο.

**

Ο Ιωναθαν δουλευε σκληρα, με παθος, καθε μερα αρχιζοντας πριν το χαραμα και συνεχιζοντας μεχρι και μετα τα μεσανυχτα. Παρ' ολες τις προσπαθειες, ομως, δεν ειχε μετακινηθει ουτε ενα χιλιοστο απο τη θεση του.

"Ξεχνα οτιδηποτε εχει σχεση με πιστη!" του ελεγε ξανα και ξανα ο Τσιανγκ. "Δεν ειναι η πιστη που σου χρειαστηκε για να πεταξεις, αλλα η κατανοηση της πτησης. Το ιδιο ακριβως συμβαινει και μ' αυτο. Για δοκιμασε παλι..."

Κι ηρθε μια μερα που ο Ιωναθαν, καθως στεκοταν στην αμμουδια με τα ματια κλειστα προσπαθωντας να αυτοσυγκεντρωθει, συνειδητοποιησε ξαφνικα τι του ελεγε ο Τσιανγκ.

"Μα το Θεο, ειναι αληθεια!" φωναξε. "Ειμαι ενας τελειος γλαρος, χωρις ορια, διχως περιορισμους!"

Ενιωθε συγκλονισμενος απο τη χαρα του.

"Ωραια!" ειπε ο Τσιανγκ, με εναν τονο νικης στη φωνη του.

Ο Ιωναθαν ανοιξε τα ματια του. Στεκονταν, αυτος κι ο Γεροντας, μονοι οι δυο τους, σε μια εντελως διαφορετικη παραλια - δεντρα μεχρι κατω στην ακροθαλασσια και δυο διδιμοι κιτρινοι ηλιοι να στριφογυριζουν πανω απ' τα κεφαλια τους.

"Επιτελους, την επιασες την ιδεα", ειπε ο Τσιανγκ, "χρειαζεται ομως λιγη δουλεια ακομη ο ελεγχος σου..."

Ο Ιωναθαν εμοιαζε αποσβολωμενος.

"Που βρισκομαστε;"

Χωρις να δειχνει καθολου εντυπωσιασμενος απο το παραξενο περιβαλλον, ο Γεροντας απαντησε σχεδον αδιαφορα στην ερωτηση του:

"Προφανως, σε καποιον πλανητη, με πρασινο ουρανο κι ενα διπλο αστερι για ηλιο".

Ο Ιωναθαν εβγαλε εναν κρωγμο χαρας, τον πρωτο του ηχο απο τοτε που εγκατελειψε τη Γη:

"ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΝΕΤΑΙ!"

"Και βεβαια γινεται, Ιωνα", ειπε ο Τσιανγκ. "Ολα γινονται οταν ξερεις τι κανεις. Τωρα, σχετικα με τον ελεγχο σου..."

Εκλεισα το βιβλιο και χαμογελασα στην Πεπη. Με κοιταξε στα ματια οπως εκανε παντα, πηρε μια ανασα, πηρε αλλη μια... "Πολυ ομορφο, πραγματικα πολυ ομορφο, ομως δεν ειναι ακριβως αυτο που θελω."

"Ειναι, ομως, ακριβως αυτο που θελω εγω" της ειπα και σηκωθηκα απο την καρεκλα.

no Options

ΜΠΛΕ

πιεσα με τη γλωσσα μου το χαρτι στο στηθος σου. ξαπλωσα μπρουμυτα με τα ποδια ανοιχτα διαχεοντας ακινητος το ρυθμο στο κρεβατι. περιμενοντας εσενα. εσυ ηρθες. ημουν λιγοτερο γυμνος. την γλωσσα σου δεν ειχα στο στομα. η δικη μου δεν ηταν στεγνη. ξαπλωσες πανω μου για 4 ωρες. μονο αυτο. δεν κουνηθηκες. δεν κουνηθηκα. ουτε κοιμομασταν. ουτε προσπαθουσαμε να συχρονισουμε τις αναπνοες μας. δεν ισχυουμε εμεις ομως. ουτε καν κρυμμενοι ισχυουμε. ψαχνω μια υπεροχη λεξη να καλυψει το φως σου. να μας σκεπασει νεκρους. να μας αλλαξει. δε θα με πειραζε αν πεθαινα. με τη βοηθεια σου. με τη γλωσσα σου να μαστιγωνει το αχανες. οταν παγωνει ο χρονος σαν θελω να σε αγγιξω. οταν παγωνεις επειδη με επιθυμεις. καθαρματα αν ημασταν, θα διαιρουσαμε την αγαπη σου και θα την τρωγαμε παρεα. χορτατοι θα ξημερωναμε. διχως μυαλο, συντροφους, δαχτυλα στα ποδια. σουπερ-ηρωες-ηλιθιοι. πιεσα με τη γλωσσα μου το χαρτι. καταπια καρκινογονους φοβους χορευοντας με το κεφαλι ψηλα κοιτονταςκοιτωντας τοσο βαθια μεσα μου που μας ειδα να ταλαιπωρουμαστε περισσοτερο και περισσοτερο μονοι. ανεπιθυμητα πλασματα σε κακοφημες συνοικειεςσυνοικιες των σωματων μας.

LE BALLON ROUGE

ΠΡΟς ΕΥΧΗ

ΠΡΟς ΕΥΧΗ

*(*)

-Γιατι;
-Επειδη κανεις δεν.

καποιες καλτσες βρισκουν το ταιρι τους χανοντας το ταιρι τους

*(*)

-Ποσοι λες, να κανουν το ιδιο ακριβως πραγμα, αυτην ακριβως τη στιγμη, σε ολοκληρο τον κοσμο;
-Κανεις.

lahani?

molis efyges
grafo taytoxrona
me to myalo mou
tin idia omos frasi
sto patoma

alitheia molis efyges!
den einai katapliktiko pou mporo kai grafo?
sineiditota: 1.000.000
thermokrasia: 1.000.000

t. com. med.

sometimes it can be too quiet
in here
sometimes it cannot be enough

for a hug
she gives the most

and then she leaves
counting their moments
backwards

and then she comes
covered with snails
having no face
or heart

having nothing but seas inside
to choose
which one to swim through
which one to give away

37

st one d

τακ

μου ειπαν οτι δεν σ' εψαχνα
ποιοι μου το ειπαν;
δεν τους κοιταξα
ισως λιγο οταν τεντωθηκε καποιος
και παραλιγο να ριξει κατι απο το τραπεζι
-εκαναν σαν τρελοι
ολοι τους
-ισως τοτε να παρατηρησα λιγο
κατα λαθος

εμοιαζαν
ή κοιταξα δυο φορες τον ιδιο ανθρωπο
ή καμια
κι απλως τα φανταστηκα ολα

ημουν εκει
απο την ωρα που υπηρχε φως
κι υπηρχε παλι φως
μα ειχε σκοτεινιασει για λιγο
στο μεσοδιαστημα

και γιατι δεν ψαχνω;
και γιατι ρωτησα;

και τοτε με κοιταξε
και μου ειπε

δεν ψαχνεις

μα μονο αυτο ηξερα να κανω!
να σε ψαχνω...
και δεν το εκανα

ηταν εκεινος
που ειχε προκαλεσει την υστερια νωριτερα
τον κοιταξα στο πηγουνι
και προσπαθουσα
να μετακινησω το προσωπο του
απο εκει
με το βλεμμα μου
μα μονο το δικο μου κεφαλι κουνιοταν

ζαλιστηκες;
ζαλιστηκες;
να σε παει καποιος σπιτι;
ζαλιστηκες;

το μεσοδιαστημα
που ειχα καταπιει
ανεβαινε με το σαλιο μου

μετρησα εννεα κυματα
ισως και παραπανω
να χτυπουν πισω απ'τα δοντια

κι ακομη δε σ' εψαχνα

μετρησα εννεα ωρες με το δικο μου τροπο
με το δικο μου χρονο

κι ακομη δε σ' εψαχνα

ουτε στο δρομο οταν περπατω ψαχνω για 'σενα
ουτε στο σπιτι περιμενω να ερθεις
ουτε στο μεσοδιαστημα κοιταξα ποτε

μα πού ειναι το σπιτι μου τοτε;
τοτε πού ειναι το σπιτι μου;
πού μενω λοιπον
και πού θα εμενα;

χρονος; χρονος; χρονος;
τακ
χρονος; χρονος; χρονος;
τακ
χρονος; χρονος; χρονος;

τακ

midmorning

ΧΙΙ. Ο ΣΤΑΘΜΟΣ

( κλαιει. Ο Τσουκκο απομακρυνεται. )

Η ΚΥΡΙΑ: Και τ' ονομα σου, ηλιθιε; Εισαι εστω σε θεση να μου το πεις, τωρα; Ποιος θα το θυμαται για σενα; Το εχεις πια ξεχασει, ειμαι σιγουρη. Μονον εγω, τωρα, το θυμαμαι. Πας να φυγεις χωρις τη μνημη σου.

( ο Τσουκκο φευγει. Η κυρια μενει καθισμενη και κοιταζει τα τρενα. )

bernard-marie koltes, roberto zucco

-32

ΠΛΑΓΚΤΟΝ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,

ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙΣ ΓΙΟΡΤΗ;

- ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΣΑΜΠΑ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

- ΘΑ ΓΡΑΦΩ ΟΜΩΣ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
ΚΑΘΕ ΣΚΕΨΗΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΟΥ

ΞΑΠΛΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ
ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ

ΚΑΙ ΘΑ ΜΥΡΙΖΩ,
ΚΑΘΩΣ ΘΑ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΑ ΦΡΥΔΙΑ ΜΟΥ,
ΤΗ ΔΥΣΜΟΡΦΙΑ ΜΟΥ

- ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ, ΠΛΑΓΚΤΟΝ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,
ΧΑΡΙΖΩ ΛΑΣΤΙΧΑΚΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ
ΠΟΥ ΦΩΣΦΟΡΙΖΟΥΝ

37

Γαμημενο μου ημερολογιο,

Τον ελεγα Βασανιστη τον Βασιλη για προσωπικους λογους. Τιποτε σαδο- τιποτε μαζο- τιποτε υποπτο... Αλλα ηχουσε καλυτερα απο το ζουζου- μουμου- νιουνιου- στους μουχλιασμενους τοιχους του σπιτιου μας.

Καθισαμε ενα απογευμα και μισο, εκεινος στο πουφ κι εγω στο πατωμα [τον καναπε τον περιμεναμε απο μερα σε μερα] ψαχνοντας να βρουμε πώς θα αποκαλουσε ο ενας τον αλλο. Ουτε ονομα για το παιδι μας να ψαχναμε... Και ναι ημασταν ξενερωτο ζευγαρι και βαριομασταν πολυ - μεχρι να ερθει ο καναπες, γιατι, ουτε κρεβατι ειχαμε εκεινη την περιοδο.

Ο Βασιλης αποφασισε μονος του να με λεει Μητσο γιατι, λεει, ετσι κανουν στις γατες στην Ιταλια οπου ειχε παει διακοπες καποτε [πως εχουμε εμεις το ψ-ψ-ψ-ψιψινα] και γιατι, λεει, του θυμιζα γατα επειδη δεν εκοβα ποτε τα νυχια μου κι επειδη τα εχωνα στην πλατη του οταν κοιμοταν για να τον ξυπνησω και να με παει στο σχολειο. Το δεχτηκα, αλλα του δηλωσα πως θα κατουρουσα στο πατωμα καθε φορα που θα με φωναζε Μητσο. Το δεχτηκε. Κατουρησα στο πατωμα 3 φορες κι απο τοτε αρχισε να με λεει Αρχιδι. Το δεχτηκα, αλλα του ειπα πως κι εγω απο εκει που ειχαμε αποφασισει να τον αποκαλω Βασανιστη γιατι του εκανε κατι σε αρρενωπο και βαρβατο και του αρεσε, θα τον ελεγα Σοραγια. Το δεχτηκε. Γιατι με αγαπουσε. Το προβλημα εμφανιστηκε στο σεξ.

-[ α-α-αχ ]
-τι σου κανω αρχιδι;
-με γαμας σοραγια

Κρατησαμε το Αρχιδι αλλα ξεκινησε ενας αγωνας να βρουμε αντικαταστατη για το Σοραγια.
Προτεινα να τον λεω Πουτσαρα μιας και μονο στο σεξ επικοινωνουσαμε, οποτε δεν υπηρχε φοβος εκθεσης [ δε θα με πηγαινε και για φαγητο στη μανα του ] και το δεχτηκε.

Οταν πηραμε σκυλο, τον ονομασαμε Μπογκι.

η αγαπη μου θυμιζει τη Φωτεινη [η Φωτεινη ειναι η κοκκινομαλλα]

ααααα ξεχασα το λινκ! ΛΙΝΚ

Γαμημενο μου ημερολογιο, [12:03 PM]

Ο φχαπεζ μου ειναι υπεροχος. Νιωθω τις τσιμπλες να κρατουν τα ματια μου ιδανικως μισανοιχτα και ραθυμα, οπως αρμοζει σε εμενα που η ζωη μου ειναι μια μονιμη πρωινη κατασταση οπου τιποτα δε γινεται. Φχαπεζ, μενεγακηζ στο μιουτ, καρλα μπρουνι -μου τη θυμισε ο φοιβος πριν μερικες ωρες- στο λαπτοπ, τσιγαρο στο τασακι-στο στομα-στα δαχτυλα-στο τασακι-και μενει εκει. Ξεχασμενο. Σιχαινομαι τον καφε φχαπεζ - κανει το σωμα μου να βρωμαει ολοκληρο για την υπολοιπη μερα. Αλλα σημερα ειναι υπεροχος. Ειναι υπεροχος. Ειναι υπεροχος. Το τσιγαρο σβηνει μονο του και βρωμαει κι αναβω αλλο και το κρατω στο στομα για να μην το ξεχασω κι ο καπνος κολλαει στις τσιμπλες και τσουζουν τα ματια μου - δεν τα τριβω - δακρυζω κι ειναι αλλοκοτο, ακομη και για εμενα, που δακρυζω χωρις λογο στο κεντρο μιας εκπληκτικης θερμοκρασιας.

ειναι υπεροχος

Quelqu'un m'a dit....

ΜΠΛΕ

Αυτα τα φωτα που δεν προσγειωνονται στα ποδια μου. Κατι λενε για τους ανθρωπους διχως σκια. Κατι λενε για καθε τι. Ανθιζει σαν πιδακας μεσα σε δευτερολεπτα απο κατω μου η λασπη. Θα δω τις ιδιες κηλιδες μολις κλεισω τα ματια μου. Θα ειναι ολα πρασινα και γεματα κηλιδες. Τα βλεφαρα ειναι μαγικα γυαλια.
Κι η μυρωδια θα χαθει. Δε θα φταιει η απομακρυνση. Οι μυρωδιες σβηνουν. Στα ρουθουνια πεθαινει ενα μικρο κομματι τους.

ΓΚΡΙ ΟΠΩΣ ΓΚΟΥΓΚΛ

Γαμημενο μου ημερολογιο,

εκτιμ
ω το χρωμ
α γκρι
ειναι χρω
μα το γκρι
ας τους ν
α λενε
εκτιμω το χ
ρωμα γκρι
το σπιτι μου ε
χει χιλιαδες χρωματα
αλλα ει
ναι γκρι
το μυαλο μου εχ
ει χιλιαδες χρω
ματα
αλλα ει
ναι γκρι
ο ιδρωτας μ
ου ει
ναι γκρι
τα μαλ
λια μου
το σπε
ρμα μου
το κατουρ
ο μου
τα σκα
τα μου
ο καφ
ες μου
το σαλ
ιο μου
τα νυχ
ια μου
τα δον
τια μου
οι τριχες στα ρουθουνια μου
οι τριχες στις μασχαλες μου
στον που
τσο μου
στον κωλ
ο μου
στα δαχ
τυλα μου
ει
ναι γκρι
εκτιμω τ
ο χρωμα γκρι
ας το
υς να λενε
ας το
υς να λεν
ε
και να ειναι χαμογελαστοι
και να πληγωνονται μεταξυ τους
η γλω
σσα μου ει
ναι γκρι

μον
ο το αιμ
α μου δεν ει
ναι γκρι
και δεν ει
ναι γκρι γιατι ακ
ομη
δεν εχου
ν ματωσει τ
α ματια μο
υ

αγκαλια

Γαμημενο μου ημερολογιο,

] Αρα βαριεμαι. [


Το τραγουδι που υπαρχει παντα στο mp3 του κινητου μου, ειναι το Breathe me της Sia.

Το τραγουδι που ακουω συνεχως αυτην την περιοδο στο mp3 του κινητου μου ειναι το Say it right της Nelly Furtado.

Τα τραγουδια που τραγουδαω τις τελευταιες μερες στο μπανιο μου ειναι το Θεος αν ειναι της Αλεξιου και το Bachelorette της Bjork σε διασκευη που πολυ θα ηθελες να ακουσεις.

Το τραγουδι για το οποιο συζητησα προσφατως ειναι του Πεγκυ το Ειμαι εδω.

Τα τραγουδια που θα ηθελα να πω αν γινομουν τραγουδιστης ειναι το Day is done του Nick Drake, το Roads των Portishead και τα Κοκκινα γυαλια του Κραουνακη

Το τραγουδι που ανακαλυψα προσφατως και ειμαι χαρουμενος που το ανακαλυψα ειναι το Into the ocean των Blue October.

Το τραγουδι που θυμηθηκα ξαφνικα εκει που ειχα να το ακουσω δυομιση χιλιαδες χρονια, ειναι το Μισησε με της Ευριδικης.

Το τραγουδι που ενω δεν μου αρεσει μου θυμιζει κατι πιο εντονα απο καθε αλλο τραγουδι ειναι το Τρεμω(?) του Ρεμου(?)

Το τραγουδι που και μου αρεσει και μου θυμιζει κατι παρα πολυ εντονα ειναι το Day is done του Nick Drake.

Tο τραγουδι που εχω στις περισσοτερες εκτελεσεις και διασκευες ειναι το Gloomy Sunday.

Το τραγουδι που μου εχουν αφιερωσει απο σκηνης ειναι το Sk8er Boi της Avril Lavigne.

Το τραγουδι το οποιο με σοκαρε και με εκανε να κλαψω με λυγμους την πρωτη φορα που το ακουσα ειναι το Hope there's someone του Antony.

*(*)

-εχω ρυθμισει τους αναπτηρες μου ετσι ωστε να αναβουν ολοι με την τριτη προσπαθεια
-πως το εκανες αυτο;
-ονειρευομαι ρε

36

quick cocccccaine

με τον τροπο που αγαπω τα κοκκκινομαλλικα μανεκεν στις βιτρινες
οταν φορουν πρασινα φορεματα μεχρι τα κομψα γονατα τους
ποθω και αγαπω κι εσενα αβαφτε αγουροξυπνημενε
προστυχο συνορο ανθρωπε

και ζητας βοηθεια και ζητω απαντηση οταν προσφερω ελπιδα
κι αναπολω την ορεξη που ειχα τωρα που ορεγομαι
το βυθισμενο στην αγνοια μπιφτεκι του ερωτα

ΖΕΐΜΠΕΚΙΚΟ [ λιγοτερο μεν αλλα draft ]

ερχομαστε
ειμαστε φωτα του καθενος
ο χωρος μας ειναι κενος

μα δεν ντρεπομαστε

στα στοματα
εχουμε βομβες και φωτιες
καναμε αμετρητες βουτιες

μεσα στα χρωματα

ερχομαστε
και μοιραζομαστε
μια καρδια
γεματη πετρες
και βαρια
μα σηκωνομαστε
καθε φορα

κι ενω βρεθηκαμε στα ιδια
μετα απ' τα τοσα μας ταξιδια
μας εμεινε ενας μονο δρομος
και ξεκινησαμε

καναμε τις παλαμες ποδια
και ξεπερασαμε τα εμποδια
μα οταν βρεθηκαμε στο τερμα
το αναγνωρισαμε

ερχομαστε
ειμαστε στοματα του καθενος
ο φοβος τους ειναι γνωστος
και τον γευομαστε

ερχομαστε
και μοιραζομαστε
μια καρδια
γεματη πετρες
και βαρια
μα σηκωνομαστε
καθε φορα

κι οταν βρισκομαστε στα ιδια
μετα απ' τα τοσα μας ταξιδια
διαλεγουμε τον μονο δρομο
που δεν αγγιξαμε

κανουμε τα κεφαλια ποδια
και οπως κυλαμε στα υπογεια
φωναζουν οσοι μετανιωνουν
που εκει μας ριξανε

ΖΕΐΜΠΕΚΙΚΟ [ καρα-draft ]

ερχομαστε
ειμαστε φωτα
του καθενος

ο χωρος μας ειναι κενος

μα ενθουσιαζομαστε

στα στοματα
εχουμε βομβες
και φωτιες

καναμε αμετρητες βουτιες

μεσα στα χρωματα

κι οταν βρεθηκαμε στα ιδια
μετα απ' τα τοσα μας ταξιδια
μας εμεινε ενας μονο δρομος
που δεν αγγιξαμε

στα δυο οι πλατες μας κοπηκαν
και τα σωστα κομματια βρηκαν
μα μες στη θαλασσα απο φοβο
εμεις τα ριξαμε

-31

ΠΛΑΓΚΤΟΝ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,

ΦΤΑΙΕΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΑΝΑΠΟΔΗ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ
ΣΤΟ ΥΠΕΡΔΙΠΛΟ
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ Ο ΚΡΟΤΑΦΟΣ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΟΔΙΝΟΥ

ΕΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ

ΜΙΑ ΚΑΤΩ-ΠΑΥΛΑ
ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΠΡΟΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ

ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΕΙ ΟΤΑΝ
ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΑΙΜΑ
ΔΙΑΠΕΡΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΝΘΕΤΟ ΣΑΓΟΝΙ ΜΟΥ

ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΠΟ ΝΥΧΙΑ
ΣΑΝ ΜΙΣΟΦΕΓΓΑΡΑ
ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΜΠΑΝΑΝΕΣ
ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΐΖΩ ΤΟ ΒΟΥΛΙΜΙΚΟ
ΚΑΜΜΕΝΟ ΠΑΤΩΜΑ

ΣΟΥ

[ΠΛΑΓΚΤΟΝ, ΑΠΟΥΣΑ ΚΑΡΙΟΛΑ]

Γαμημενο μου ημερολογιο,

Ακουγοντας την καινουρια Tori που μου αφησε χτες το βραδυ ο DDD στο μπαλκονι μου, περασα με την μωβ ηλεκτρικη σκουπα μου το σαλονι, πριν απο λιγο. Μετακινησα τον καναπε 5 ποντους πιο-δεξια και η αλλαγη ειναι δραματικη. Ποσο θα ηθελα να κανω και τα τζαμια, αλλα δεν εχω κλινεξ-σφουγγισιμο και αρνουμαι να τα θωπευσω με οποιοδηποτε αλλο χαρτι. Οχι σαν τη δημητρα που ταχα μου ανακαλυψε πως με εφημεριδα γινεται η καλυτερη δουλεια ενω απλως ανακαλυψε οτι το κλινεξ-σφουγγισιμο ειναι πολυ ακριβο. Προσπαθησα να φτιαξω κατι αναμεσα σε φραπε και γαλλικο καφε. Ο νες ευτυχως μου ειχε τελειωσει αλλα βαριομουν τοοοοοοσο πολυ να περιμενω 3 λεπτα να βρασει το νερο -τελοσπαντων στο τελος εβρασα γιατι αυτο που ειχε προκυψει ειχε οψη χεννας και εγω εχω ηδη βαψει τα μαλλια μου κοραλλομελιτζανι.

Χτες στην αδελφοτητα, ηταν ο Α. Ηθελα τοσο πολυ να το παιξω ανωτερος και να του σκασω ενα χαμογελο μεγαλο σαν το κεφαλι του -αυτο το χαζοπαιγνιο "δεν σε ειδα, δεν σε αναγνωρισα" με κανει εξαλλο- αλλα ο εξυπνακιας ηξερε πως να αποφυγει το βλεμμα μου [δεν ειναι και δυσκολο αφου με περναει εκατο χιλιαδες ποντους στο υψος]. Παλι φορουσε το μαυρο φανελακι με το οποιο τον ειχα δει [ακολουθει LINK] στις αρχες του χειμωνα και πριν απο μερικες ημερες εκει που καθομασταν με τον DDD και πιναμε τα κοσμοπολιταν μας, μεσημερακι στο θησειο. Καλυτερα! Τωρα πια τον συσχετιζω και τον ταυτιζω με αυτο το αμανικο σιχαμα κι οχι με τον πονο και την απορια των δεκαπεντε χρονων μου -τοτε.

Α φτανει! Που πηγε ο πλαγκτον;

ΑΓ! ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ

ΞΥΠΝΗΣΑ
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;
ΟΤΑΝ ΖΗΤΑΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
ΣΕ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ
ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΩΝ ΒΗΜΑΤΩΝ
ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ
ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΑΚΟΥΜΠΩΝΤΑΣ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ
ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ

ΚΙ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΙΑ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΚΑΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΚΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ
ΜΑ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ
ΤΟΣΟ ΟΥΔΕΤΕΡΑ

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΘΥΜΗΘΗΚΑ
ΤΟ ΕΜΒΡΥΟ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ
ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ
ΣΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΚΑΤΙ ΕΞΥΠΝΟ
ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΔΑ
ΕΝΑ ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ
ΜΕ ΠΑΜΠΕΡΣ
ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ
ΚΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΧΟΥΖΟΥΡΕΨΑ ΛΙΓΟ
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΕΠΑΣΜΑ
ΜΕΣΑ ΜΟΥ

ΧΟΥΖΟΥΡΕΨΑ ΛΙΓΟ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ
ΧΟΥΦΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ
ΣΑΝ ΧΟΥΦΤΕΣ
ΚΑΙ ΧΟΥΦΤΕΣ
ΣΑΝ ΚΑΒΟΥΚΙΑ
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥΣ

35