Γαμημενο μου ημερολογιο,

Ακουγοντας την καινουρια Tori που μου αφησε χτες το βραδυ ο DDD στο μπαλκονι μου, περασα με την μωβ ηλεκτρικη σκουπα μου το σαλονι, πριν απο λιγο. Μετακινησα τον καναπε 5 ποντους πιο-δεξια και η αλλαγη ειναι δραματικη. Ποσο θα ηθελα να κανω και τα τζαμια, αλλα δεν εχω κλινεξ-σφουγγισιμο και αρνουμαι να τα θωπευσω με οποιοδηποτε αλλο χαρτι. Οχι σαν τη δημητρα που ταχα μου ανακαλυψε πως με εφημεριδα γινεται η καλυτερη δουλεια ενω απλως ανακαλυψε οτι το κλινεξ-σφουγγισιμο ειναι πολυ ακριβο. Προσπαθησα να φτιαξω κατι αναμεσα σε φραπε και γαλλικο καφε. Ο νες ευτυχως μου ειχε τελειωσει αλλα βαριομουν τοοοοοοσο πολυ να περιμενω 3 λεπτα να βρασει το νερο -τελοσπαντων στο τελος εβρασα γιατι αυτο που ειχε προκυψει ειχε οψη χεννας και εγω εχω ηδη βαψει τα μαλλια μου κοραλλομελιτζανι.

Χτες στην αδελφοτητα, ηταν ο Α. Ηθελα τοσο πολυ να το παιξω ανωτερος και να του σκασω ενα χαμογελο μεγαλο σαν το κεφαλι του -αυτο το χαζοπαιγνιο "δεν σε ειδα, δεν σε αναγνωρισα" με κανει εξαλλο- αλλα ο εξυπνακιας ηξερε πως να αποφυγει το βλεμμα μου [δεν ειναι και δυσκολο αφου με περναει εκατο χιλιαδες ποντους στο υψος]. Παλι φορουσε το μαυρο φανελακι με το οποιο τον ειχα δει [ακολουθει LINK] στις αρχες του χειμωνα και πριν απο μερικες ημερες εκει που καθομασταν με τον DDD και πιναμε τα κοσμοπολιταν μας, μεσημερακι στο θησειο. Καλυτερα! Τωρα πια τον συσχετιζω και τον ταυτιζω με αυτο το αμανικο σιχαμα κι οχι με τον πονο και την απορια των δεκαπεντε χρονων μου -τοτε.

Α φτανει! Που πηγε ο πλαγκτον;