Γαμημενο μου ημερολογιο, [12:03 PM]

Ο φχαπεζ μου ειναι υπεροχος. Νιωθω τις τσιμπλες να κρατουν τα ματια μου ιδανικως μισανοιχτα και ραθυμα, οπως αρμοζει σε εμενα που η ζωη μου ειναι μια μονιμη πρωινη κατασταση οπου τιποτα δε γινεται. Φχαπεζ, μενεγακηζ στο μιουτ, καρλα μπρουνι -μου τη θυμισε ο φοιβος πριν μερικες ωρες- στο λαπτοπ, τσιγαρο στο τασακι-στο στομα-στα δαχτυλα-στο τασακι-και μενει εκει. Ξεχασμενο. Σιχαινομαι τον καφε φχαπεζ - κανει το σωμα μου να βρωμαει ολοκληρο για την υπολοιπη μερα. Αλλα σημερα ειναι υπεροχος. Ειναι υπεροχος. Ειναι υπεροχος. Το τσιγαρο σβηνει μονο του και βρωμαει κι αναβω αλλο και το κρατω στο στομα για να μην το ξεχασω κι ο καπνος κολλαει στις τσιμπλες και τσουζουν τα ματια μου - δεν τα τριβω - δακρυζω κι ειναι αλλοκοτο, ακομη και για εμενα, που δακρυζω χωρις λογο στο κεντρο μιας εκπληκτικης θερμοκρασιας.

ειναι υπεροχος

Quelqu'un m'a dit....