τενεκεδες με χρωμα

βαλε μυαλο σ'αγαπω πιασε τη βοτκα και τον χυμο σβησε τον ηχο της τηλεορασης θα τραγουδω εγω δεν μου 'πες ακομη αν ειναι αληθεια και ποιος νοιαζεται ουτε κι αν εισαι εσυ μου ειπες και ποιος νοιαζεται αν νιωθω νιωθω νιωθω να πω θα σκυψω στ' αυτι σου να μιλησω μα θα αλλαξω γνωμη και θα καπνισω βαλε μυαλο σ'αγαπω ο,τι ειναι διαφανο δεν ειναι απαραιτητα αορατο βαλε μυαλο

Q

63 [ οι τελευταιες. Ετσι, σαν θυμηση ]

σκεψεις και μερικα κουλα drafts

αν σημερα λες """καυσωνας"""
να σ' ακουσω του χρονου

η αναφορα του διαβολου
στο κινητο του διαβολου

1 τσιγαρο στο ενα πακετο
2 στο αλλο
καμια δεκαρια στο τριτο
κι ενα πακετο κλειστο

ναι ειμαι ναι ναι ναι

dettol spray χλωρινη με νεο καπακι ασφαλειας σπαστικο καπακι

οταν τον αγκαλιαζω νιωθω τα χερια μου αδυναμα

ειναι ενας κυριος
με ρωτα τι κανω
του λεω "φτιαχνω αεροπλανα"
μου λεει
"αληθεια;"
του λεω "οχι"
και ανοιγει το στομα
"θα με καταπιειτε" του λεω
μου λεει "οχι παμε μια βολτα"
"δεν ξερω" του λεω
"ποιος ξερει" ρωτα
κι αποφασιζω
γρηγορα οσο ποτε
και για πρωτη φορα
να μη μιλησω
"ξερετε" λεω "ειμαι ενα φιδι"
"τοσο το καλυτερο" λεει και με φτυνει
"θα αργησουμε;"
"οχι" λεει
"οχι;"
"οχι" λεει
"να αργησουμε"
"ενταξει" λεει
"ενταξει λοιπον που θα παμε;"
"δεν ξερω"
"ποιος ξερει"
και τον βλεπω που σκεφτεται
και λεω δε θ απαντησει
"για καφε;" με ρωτα
"α τοσο απλα" λεω
"θες αλλου φιδι;"
δε μιλησα
παλι δε μιλησα
θα τα παμε καλα...

ενιωσα φρικη. κι υστερα ικανοποιηση με τη φρικη μου.

και κανεις δε μιλαει γι' αυτο οταν γυρισουν σπιτι. κρυφοκοιτουν το παιδι απ'τη μισανοιχτη πορτα.εκεινος σκεφτεται τον φιλο του, που πεθανε φετος - ηταν μαζι φανταροι. τα τελευταια χρονια δεν εκαναν παρεα, παρα μονο ανταλλαζαν προσκλησεις. ο γαμος του ενος, επειτα του αλλου, βαφτισια...και στο τελος, μια πλατια ανακοινωση στην εφημεριδα. "Δε θα πιστεψεις ποιος πεθανε" ειχε πει εκεινη.

γυμνο παιδι κοντο παιδι
το ναι στη θεση του επειδη
υπαρχουν κι αλλα
κλεφτη

πρασινο

σβηνω τα επιπεδα

θα ειμαι να μαθω.

επικινδυνο πουλι στα χερια μου.

ειμαι τριαντατριων τεσσαρων

ακουμπω τη μασελα μου διπλα στο τασακι
και φορω το νερο

ακουμπω τη μασελα μου στο γρασιδι
και φορω το νερο

ακουμπω τη μασελα μου στο τραπεζι
και φορω το τραπεζι

σκοτσω
σκοτσεις

σκοτσουμε


αυτες/οι
εχθες/οι

μα εσυ στ' ορκιζομαι

πού πηγα;
καθως ερχομουν να σε βρω
να δεις που χαθηκα
πού πηγα;

κοιμαμαι με τον νου
στον ιδιο ναρθηκα
που γιατρευε
δωδεκα μηνες
την καρδια μου
που σε λατρευε

μεσα βαθια μου
οπτικες ινες
φωτορυθμικα
ηχεια με στοματα ανοιχτα
μπουρμπουληθρες

πηγα να πω "ηρθες"
και χαθηκα
ισως τρελαθηκα
ξανα
μα εσυ στ' ορκιζομαι
δεν ηρθες

μ εμαθε η γη
να μη θυμωνω
τωρα μιμουμαι την οργη
κι οργωνω
τη γη

ζαρωνω

γεννηθηκα με εντεκα χιλιαδες χερια
γεννηθηκα ταυτοχρονα σ' ολα τα αστερια

62

ΠΡΟς ΕΥΧΗ

ημερολογιο,

τελευταια μερα. ο βασιλης μολις εφτασε πειραια. ο τσιγαροβηχας με εχει γαμησει, αλλα δε βαριεσαι. τα δικα μου αναπνευστικα δεν ειναι κατι. σημερα το μετσοβο λεει. ξυρισα τα μαλλια μου. ειναι το δικο μου πενθος. ποτε δεν τα πηγαινα καλα με οτιδηποτε ομαδικο. ο μονος μεσσιας ειναι ο θανατος. κι αλλα αντιστροφα παραμυθια. τραγουδω αναποδα τις νοτες. βηχω τσιγαρα. βηχω τσαντιλα. βηχω εκδικηση. η γραμμη υποστηριξης ειναι τεθλασμενη. δεν ειμαι θυμωμενος. μου τελειωσε κι αυτο εγκαιρως. ας θυμωσουν αλλοι τωρα. τελευταια μερα. τελευταια γη. τελευταια στιγμη ευτυχησαμε. απο σποντα. επιθυμια ιδια με ολα τα τροχαια του μυαλου. βουβος συναγερμος. θυμα της πιο κοινης ιωσης. τι απεγιναν οι γλωσσες μας; θελω να υιοθετησω μια θαλασσα, να 'ναι δικη μου οταν τη χασω.

εξηντα τεσσερεις

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ

ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΠΥΡΟΠΑΘΕΙΣ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΖΑΧΑΡΩΣ: ΑΓΝΟΗΣΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

ΠΥΡΙΝΑ ΜΕΤΩΠΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΣΕ ΠΥΡΙΝΟ ΚΛΟΙΟ ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ

120 ΑΤΟΜΑ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΔΑΚΙ

ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ Γ.ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ ΤΩΡΑ

Ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ "ΧΑΘΗΚΕ" ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ

6 ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΠΕΤΑΝΕ 21 ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΕΝΤΟΛΕΣ

ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ ΚΑΙΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

ΘΡΗΝΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΠΟΥ ΚΑΗΚΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ

ΠΡΟΤΖΕΚΤΟΡΑΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ "ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΕΣ ΝΤΙΣΝΕΫ"

ενας

δυο

τρεις

τεσσερεις

πεντε

εξι

επτα

οκτω

εννεα

δεκα

εντεκα

δωδεκα

δεκατρεις

δεκατεσσερεις

δεκαπεντε

δεκαεξι

δεκαεπτα

δεκαοκτω

δεκαεννεα

εικοσι

εικοσι ενας

εικοσι δυο

εικοσι τρεις

εικοσι τεσσερεις

εικοσι πεντε

εικοσι εξι

εικοσι επτα

εικοσι οκτω

εικοσι εννεα

τριαντα

τριαντα ενας

τριαντα δυο

τριαντα τρεις

τριαντα τεσσερεις

τριαντα πεντε

τριαντα εξι

τριαντα επτα

τριαντα οκτω

τριαντα εννεα

σαραντα

σαραντα ενας

σαραντα δυο

σαραντα τρεις

σαραντα τεσσερεις

σαραντα πεντε

σαραντα εξι

σαραντα επτα

σαραντα οκτω

σαραντα εννεα

πενηντα

πενηντα ενας

πενηντα δυο

πενηντα τρεις

πενηντα τεσσερεις

πενηντα πεντε

πενηντα εξι

πενηντα επτα

πενηντα οκτω

πενηντα εννεα

εξηντα

εξηντα ενας

εξηντα δυο

εξηντα τρεις

ως

η κορυφη του κρανιου σου
τωρα που τρωνε οι γλαροι
μα μονο τα κορακια ακους
και λες : Κορακια στην παραλια; Κορακια και γλαροι;
και κοιτω τα νερα που λιμναζουν στην τρυπα
βρωμικο αλατι
οι ανθρωποι δε λιμναζουν
μα κρυβονται συχνα σε τρυπες γεματες αλατι
τι κανουν;
κρυβονται.
τοτε και το νερο.
δεν εχω ανασα.
τα φουσκωμενα πνευμονια σου μια αγνωστη σταση
κι αλλες πολλες αγνωστες λειτουργιες
καθως λιμναζει η κορυφη του κρανιου σου
στην παλαμη μου
αν σηκωνα το κεφαλι σου
αν το εριχνα στη λακουβα
αν σε τραβουσα απ' τα ποδια
ζητωντας συγγνωμη
-
αν τηγανιζα το χερι σου στο στηθος μου
με μια κραυγη
και διχως τολμη
θα νυχτωνε μπροστα μας
και θ' αδειαζε απο κατω μας ο χρονος. δε λιμναζουν οι ανθρωποι
ουτε το αιμα στις στροφες που απορριψαμε
χανονται ολα ανανεωνονται
χανομαστε κι ανανεωνομαστε
χανομαστε
σαν προσευχες, χλωμοι, αργοπορουμε.

ειναι η ομορφοτερη στιγμη.
να μεινουμε λιγο ακομη

αστρο κι ερπετο

να το πεις
κι οσο βρισκω θα καιω

να το πεις
μεσα μου ηδη το λεω

σταματα τη βροχη
σ' αορατο αεροπλανο
κρυμμενος θα πετω

που βρηκες αντοχη
να σερνεσαι πιο πανω
σαν αστρο κι ερπετο

να το πεις
κι αν πετω θα φωναζω

να το λες
οσο δερμα θ' αλλαζω

δε μοιαζουμε στα ματια

το διαστημα καμμενο



τι κοσμος...
ποιος κοσμος...

κοσμος, κοσμος

you 're the one

LOUISE



JAMESHAYWARD1



PatiDeluxe



MELISSENSCHNECKE



MWSCOTT2007



MADONNA

61 [ ο υπνος ]

επιστρεφουν οι εποχες. παχουλες και μαυρισμενες. κρατουν ομπρελες, κρατουν βιβλια και μπαταριες. στεφανια απο χριστουγεννιατικα φωτακια, δεντρα στολισμενα με μαραθο και μανταρινια. θες να με πας με το αυτοκινητο μεχρι την τελευταια δυση; να παμε με τους φιλους μας μια βολτα. απεναντι. στον περσινο ιουλη. ουτε μια λεξη. ουτε ενα αστερι δε χασαμε κλεισμενοι μες στο σπιτι. κοιμοσουν. κοιμομουν. μα ειχα ενα χερι ξυπνιο, πανω στην κοιλια σου.

60

_______________ΥΓΡΑΣΙΑ______________

οταν δεν εχει υγρασια
μπορεις να δεις τη Μικρασια
οταν δεν εχει υγρασια
τα ματια κλαινε πιο σωστα

οταν δεν εχει υγρασια
τα σωματα αποκτουν αξια
οταν δεν εχει υγρασια
το πισω ερχεται μπροστα

οταν δεν εχει υγρασια
το ψεμα μοιαζει με οπτασια
οταν δεν εχει υγρασια
η αληθεια ειναι πειστικη

οταν δεν εχει υγρασια
η γη αλλαζει σημασια
οταν δεν εχει υγρασια
μπορεις κι εσυ να πας εκει

candie payne

ειναι εκπληκτικη και εκπληκτικη κι εκπληκτικη! με κανει να θελω να τρεξω στο πλησιεστερο παρκο και να αναψω εναν μπαφο, ξαπλωμενος στο γρασιδι.
thx στον gsus_saved που μου την συστησε

59 [ημερολογιο]

η μαμα σημερα μαγειρεψε κοτοπουλο με μια ροζ σαλτσα - πρωτη φορα την φτιαχνει, λεει. δεν δοκιμασα ακομη, αλλα φαινεται πεντανοστιμο. προς το παρον καθομαι μπροστα στον ανεμιστηρα επειδη η λοσιον για τα σπυρακια με τσουζει και πινω κοκα κολα. ακυρωσα και τον καφε με την τοτο. δεν ειχα ορεξη να βγω απο το σπιτι. ξυπνησα κι αργα γαμωτο και δεν ειδα "του κουτιου τα παραμυθια". ο μπαμπας λειπει στο καστελοριζο κι ετσι, για πρωτη φορα χτες, ηρθε σπιτι ο βασιλης. ωραια ηταν που για μια φορα δεν πηραμε τους δρομους και τις παραλιες και τις καφετεριες για να γεμισει η μερα μας. ακομη πιο ωραια ηταν που καναμε ντους μαζι και μετα μας πηρε για λιγο ο υπνος, αγκαλια, στο κρεβατι μου. γνωρισε και τη μαμα μου. μοιαζουμε, λεει... εχουμε την ιδια αυρα. παω να ζεστανω το φαγητο.

58

αιγιδα

θα οριστει αλλιως ο χρονος συντομα και για τελευταια φορα θα εχουν προηγηθει η θερμοκρασια η πιεση και ο ερωτας χριστουγεννα στο dϋsseldorf ή στη μυκονο λεξοτανιλ για τους στομαχικους πονους κατω απ' τη μνημη του πριν τρια δευτερολεπτα____________________________________________________

προγονων

χορεψα μεχρι να ισιωσει η σταθμη
και χορεψα για να μουλιασει η γη

αλλες γραμμες πανω σ'αλλες γραμμες
προκαλουν τον οριζοντα

και σαν να θυμιζει σταυρολεξο ο χωρος
πριν σουρουπωσει

μεσα στην αμμο τα ποδια μας
κατω απ' την αμμο η παιδικη μου ονειρωξη



δες πως θ' ανατειλουν, ταυτοχρονα, οι ζωες μας
κι ασ' τους να λενε - θα μας περασουν για φωτιες
και με κουβερτες θα σκεπασουν τα κορμια μας

sp ray

Θυμασαι τοτε που ζουσαμε; Θυμασαι πού ζουσαμε; Ειπες: "Θα κανω μια συλλογη απο σκονες, θα μαζευω σκονες, θα τις πηγαινω και στο χημειο για να ειμαι σιγουρος πως ειναι διαφορετικες ολες μεταξυ τους, θα ξεκινησω μαλιστα απο τη σκονη κατω απο το γραφειο!" "Μα δεν εχουμε γραφειο", σου ειπα και ξινησες κι η μουρη σου παραμορφωθηκε απο την ξινιλα οπως παραμορφωνεται καθε φορα που βρισκεις ελιες στο ψωμι που τρως - και σου αγορασα ενα γραφειο. Νομιζω σου αγορασα τεσσερα γραφεια. Ή, παλι, μπορει να μην ησουν καν εσυ...καν εγω. Σιγουρα ομως δεν ξεκινησες ποτε τη συλλογη εκεινη. Ζουσαμε σε εναν περιεργο οροφο. Οταν ερχοσουν απο τις σκαλες σπιτι μας, ελεγες ειναι ο πρωτος. Αν ομως επαιρνες το ασανσερ, επρεπε να πατησεις το 2. Κι ολα αυτα επειδη το ισογειο δεν ηταν ισογειο αλλα μερικους ποντους πανω απο το εδαφος - και δεν υπηρχε εδαφος, αυτο ειναι το αστειο, δεν υπηρχε εδαφος απο παλια, αλλα οι ανθρωποι ειχαν συνηθισει να το αποκαλουν ετσι. Θα μου πεις...και πώς να το αποκαλουσαν; Εν παση περιπτωσει, εφτανες πιο γρηγορα με τις σκαλες παρα με το ασανσερ. Αλλα επαιρνες παντα το ασανσερ για να μην κουραζεσαι. Δε σε κουραζε να περιμενεις να κατεβει το ασανσερ απο τον ενατο οροφο [ γιατι παντα ηταν στον ενατο, ενω κανεις δεν εμενε εκει, ενω ο ογδοος ηταν η ταρατσα νομιζω...εκεινο το δωματιο τελοσπαντων που εβαζε ο αλλος απο τον πεμπτο τον σκυλο του ]. Λες και το ασανσερ ηταν ο σκυλος του αλλου, εκεινου απο το υπογειο και το εστελνε τα βραδια πανω απο την πολυκατοικια για να μην ενοχλειται απο το γαβγισμα του. Και καθε νυχτα ακουγα τον σκυλο, εκεινου απο τον πεμπτο, να γαβγιζει και νομιζα πως γαβγιζε το ασανσερ στον ουρανο.
Και μια μερα ειπες: "Θα κανω συλλογη απο γλωσσες" και τρομαξα. Θυμηθηκα εκεινο το πρωι που ηρθες στο κρεβατι μου κρατωντας τον αντιχειρα σου - τον πεταξες στο προσωπο μου ουρλιαζοντας κι αρχισα να ουρλιαζω κι εγω. Μερικες φορες μου ερχεται στο στομα η γευση απο εκεινο το παιδικο αιμα σου. Κι οταν μου ειπες για τις γλωσσες, παλι μου ηρθε εκεινη η γευση, λες και δεν καταπινα σαλιο για λιγο, αλλα αιμα. "Τι γλωσσες ρε; Τρελαθηκες;" "Θα μαθω μια φραση σε ολες τις γλωσσες του κοσμου", ειπες κι ελαμψαν τα ματια σου. "...αλλα πρωτα θα σκεφτω πολυ καλα ποια φραση θα ειναι αυτη." Καθισες στο γραφειο... σε ενα απο τα γραφεια που σου ειχα παρει, αν σου ειχα παρει, αν ησουν εσυ κι αν ημουν εγω κι αρχισες να σκεφτεσαι, να ψαχνεις. Δε σε εβλεπα να σημειωνεις. Σε ακουσα να μουρμουρας: "Πρεπει τη φραση αυτη να μην την ξερω σε καμια αλλη γλωσσα. Ουτε μια λεξη απο αυτην την φραση δεν πρεπει να ξερω σε αλλη γλωσσα. Ποια φραση ομως; Ποια; Ποια..." Για μερες εμεινα άυπνος, ακουγοντας απο το μεσα δωματιο: ποια ποια ποια... Νομιζω ουτε μια φορα δεν το ειπες απο μεσα σου. Και ποτε δε βρηκες τη φραση που εψαχνες. Ποτε δεν σωπασες. Αν ησουν εσυ δηλαδη. Εγω παντως, μαζεψα τα ποια σου, μεχρι και το τελευταιο που ακουσα, τα εχωσα στις τσεπες μου, μεσα απο την μπλουζα μου, μεσα στο παντελονι μου, στο βρακι μου, στις καλτσες μου, στα παπουτσια μου και καλεσα το ασανσερ. Για πρωτη φορα ανεβηκε απο το υπογειο και για πρωτη φορα υπηρχε το κουμπι 9. Το πατησα και το ασανσερ αρχισε να ανεβαινει, με ανοιχτη την πορτα. Απο τον ογδοο ως τον ενατο, ηταν ωραια...κρατησε λιγο κι ειχε δροσια, δε θυμαμαι... Ο αερας φυσηξε δυνατα τη συλλογη μου με ενα γαβγισμα, και πεταξαν ολα τα ποια σου στον ουρανο, λιγο πιο χαμηλα απο εκει οπου βρισκομουν και λιγο πιο ψηλα. Λες και στεκομουν στην κορυφη ενος βουνου αναμεσα σε δυο συννεφα...

-37

ΠΛΑΓΚΤΟΝ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΑ ΛΑΒΕΙΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΧΗΜΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΜΟΝΟ ΚΑΠΝΙΖΩ ΚΡΥΦΑ
ΕΤΣΙ ΠΑΙΖΩ
ΤΟΝ ΕΦΗΒΟ


ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΕΝΤΡΟ
ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΕΝΤΡΟ
ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕΙ ΔΕΡΜΑ
ΟΥΤΕ ΚΟΛΩΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΙΔΡΩΤΑ, ΟΥΤΕ ΑΠΟΣΜΗΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ
ΧΩΡΙΣ ΑΣΠΡΑ ΣΗΜΑΔΙΑ
ΚΑΙ ΚΙΤΡΙΝΙΛΕΣ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΟΣΑ ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟΣΜΗΤΙΚΟ



ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΟΥ ΜΝΗΜΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΩΝ
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΟΥ ΑΝΗΨΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ
ΔΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΖΥΡΙΧΗ
ΤΑ ΨΩΝΙΑ ΣΤΟ ΓΚΛΑΤΣ ΤΣΕΝΤΡΟΥΜ

ΣΚΑΡΦΑΛΩΣΑ ΣΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
ΚΙ ΑΚΟΥΜΠΗΣΑ Τ' ΑΥΤΙ ΜΟΥ
ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΛΕΥΚΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ

57 [σκουπιδια]

α! και το ΛΙΝΚ!

ΠΡάΞΙΣ 2007

56

Πραξις

χερια απο νωπα μαλλια

ματια απο αρχαιο μελλον

μη σκοτιζεσαι ... θα ξεμωραθουν τα αλλιωτικα - πώς σε ειπαμε;
πώς σε ειπαν...


απο ψηλα, αορατα πουλια τραβουν τον μεθυσμενο ηλιο

τωρα που μεσημεριασε για παντα

σαν αστρο μπουσουλουσες διπλα μου
-κακομοιρο κατοικιδιο αστρο

νομιζες, ο καιρος δεν κοιμαται ποτε

γλωσσα σε στομα αδιεξοδο

μονο να φευγουμε θυμομαστε... πώς σε ειπαμε;
πώς σε ειπαν...

Γαμημενο μου ημερολογιο,

Η ζωη μου θα ηταν πιο ευκολη

αν οδηγουσα εστω ποδηλατο
αν ετρωγα ντοματα
αν τα τσιγαρα μου δεν κοστιζαν 3,20
αν ο Αλμπυ εγραφε 2 θεατρικα την ημερα
αν ειχε αξια το λιγο, το "καλα"
αν ο πατερας μου επαιρνε ναρκωτικα
αν τα ναρκωτικα ηταν φτηνα
αν ημουν Υδροχοος

αν ημουν γατα
αν ημουν πατατα
αν ημουν πεπονι
αν ημουν σεντονι

αν ημουν βραχος
δε θα 'χα αγχος
για τα παλια
θα 'χα μαλλια
απο θαλασσα