Γαμημενο μου ημερολογιο,

Πριν απο καποιους μηνες, η Πεπη μας ειχε ζητησει να φερουμε στο μαθημα απο ενα παραμυθι και να το διαβασουμε στους συμμαθητες μας. "Καποιο παραμυθι που θελετε να μοιραστειτε με τους συμμαθητες σας." Το πρωτο που μου ηρθε στο μυαλο ηταν ο Γλαρος Ιωναθαν [εμμονη νουμερο τρεχα γυρευε]. Δεν το λες παραμυθι, αλλα ηθελα τοσο πολυ να το μοιραστω με τα παιδια. Και θα τους το διαβαζα οπως κανενας παραμυθας δε διαβασε ιστορια.

Μας εβαλε να βγουμε απο την αιθουσα, να μπουμε ξανα, να συστηθουμε, να καθισουμε στην καρεκλα και να ξεκινησουμε...

Ο Τσιανγκ μιλησε αργα παρακολουθωντας με μεγαλη προσοχη τον νεοτερο σε ηλικια γλαρο.

"Για να πεταξεις τοσο γρηγορα οσο η σκεψη, οπουδηποτε δηλαδη, πρεπει ν' αρχισεις με τη γνωση οτι εχεις ηδη φτασει..."

Το μυστικο, συμφωνα με τον Τσιανγκ, ηταν να παψει ο Ιωναθαν να θεωρει τον εαυτο του παγιδευμενο μεσα σ' ενα περιορισμενο σωμα που ειχε ανογμα φτερων περιπου ενα μετρο και επιδοσεις, οι οποιες μπορουσαν να αποτυπωθουν σε καποιο διαγραμμα. Το μυστικο ηταν κρυμμενο στην επιγνωση οτι η αληθινη του φυση ζουσε τοσο τελεια οσο ενας αγραφος αριθμος, παντου ταυτοχρονα, περα απο χωρο και χρονο.

**

Ο Ιωναθαν δουλευε σκληρα, με παθος, καθε μερα αρχιζοντας πριν το χαραμα και συνεχιζοντας μεχρι και μετα τα μεσανυχτα. Παρ' ολες τις προσπαθειες, ομως, δεν ειχε μετακινηθει ουτε ενα χιλιοστο απο τη θεση του.

"Ξεχνα οτιδηποτε εχει σχεση με πιστη!" του ελεγε ξανα και ξανα ο Τσιανγκ. "Δεν ειναι η πιστη που σου χρειαστηκε για να πεταξεις, αλλα η κατανοηση της πτησης. Το ιδιο ακριβως συμβαινει και μ' αυτο. Για δοκιμασε παλι..."

Κι ηρθε μια μερα που ο Ιωναθαν, καθως στεκοταν στην αμμουδια με τα ματια κλειστα προσπαθωντας να αυτοσυγκεντρωθει, συνειδητοποιησε ξαφνικα τι του ελεγε ο Τσιανγκ.

"Μα το Θεο, ειναι αληθεια!" φωναξε. "Ειμαι ενας τελειος γλαρος, χωρις ορια, διχως περιορισμους!"

Ενιωθε συγκλονισμενος απο τη χαρα του.

"Ωραια!" ειπε ο Τσιανγκ, με εναν τονο νικης στη φωνη του.

Ο Ιωναθαν ανοιξε τα ματια του. Στεκονταν, αυτος κι ο Γεροντας, μονοι οι δυο τους, σε μια εντελως διαφορετικη παραλια - δεντρα μεχρι κατω στην ακροθαλασσια και δυο διδιμοι κιτρινοι ηλιοι να στριφογυριζουν πανω απ' τα κεφαλια τους.

"Επιτελους, την επιασες την ιδεα", ειπε ο Τσιανγκ, "χρειαζεται ομως λιγη δουλεια ακομη ο ελεγχος σου..."

Ο Ιωναθαν εμοιαζε αποσβολωμενος.

"Που βρισκομαστε;"

Χωρις να δειχνει καθολου εντυπωσιασμενος απο το παραξενο περιβαλλον, ο Γεροντας απαντησε σχεδον αδιαφορα στην ερωτηση του:

"Προφανως, σε καποιον πλανητη, με πρασινο ουρανο κι ενα διπλο αστερι για ηλιο".

Ο Ιωναθαν εβγαλε εναν κρωγμο χαρας, τον πρωτο του ηχο απο τοτε που εγκατελειψε τη Γη:

"ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΝΕΤΑΙ!"

"Και βεβαια γινεται, Ιωνα", ειπε ο Τσιανγκ. "Ολα γινονται οταν ξερεις τι κανεις. Τωρα, σχετικα με τον ελεγχο σου..."

Εκλεισα το βιβλιο και χαμογελασα στην Πεπη. Με κοιταξε στα ματια οπως εκανε παντα, πηρε μια ανασα, πηρε αλλη μια... "Πολυ ομορφο, πραγματικα πολυ ομορφο, ομως δεν ειναι ακριβως αυτο που θελω."

"Ειναι, ομως, ακριβως αυτο που θελω εγω" της ειπα και σηκωθηκα απο την καρεκλα.