sp ray

Θυμασαι τοτε που ζουσαμε; Θυμασαι πού ζουσαμε; Ειπες: "Θα κανω μια συλλογη απο σκονες, θα μαζευω σκονες, θα τις πηγαινω και στο χημειο για να ειμαι σιγουρος πως ειναι διαφορετικες ολες μεταξυ τους, θα ξεκινησω μαλιστα απο τη σκονη κατω απο το γραφειο!" "Μα δεν εχουμε γραφειο", σου ειπα και ξινησες κι η μουρη σου παραμορφωθηκε απο την ξινιλα οπως παραμορφωνεται καθε φορα που βρισκεις ελιες στο ψωμι που τρως - και σου αγορασα ενα γραφειο. Νομιζω σου αγορασα τεσσερα γραφεια. Ή, παλι, μπορει να μην ησουν καν εσυ...καν εγω. Σιγουρα ομως δεν ξεκινησες ποτε τη συλλογη εκεινη. Ζουσαμε σε εναν περιεργο οροφο. Οταν ερχοσουν απο τις σκαλες σπιτι μας, ελεγες ειναι ο πρωτος. Αν ομως επαιρνες το ασανσερ, επρεπε να πατησεις το 2. Κι ολα αυτα επειδη το ισογειο δεν ηταν ισογειο αλλα μερικους ποντους πανω απο το εδαφος - και δεν υπηρχε εδαφος, αυτο ειναι το αστειο, δεν υπηρχε εδαφος απο παλια, αλλα οι ανθρωποι ειχαν συνηθισει να το αποκαλουν ετσι. Θα μου πεις...και πώς να το αποκαλουσαν; Εν παση περιπτωσει, εφτανες πιο γρηγορα με τις σκαλες παρα με το ασανσερ. Αλλα επαιρνες παντα το ασανσερ για να μην κουραζεσαι. Δε σε κουραζε να περιμενεις να κατεβει το ασανσερ απο τον ενατο οροφο [ γιατι παντα ηταν στον ενατο, ενω κανεις δεν εμενε εκει, ενω ο ογδοος ηταν η ταρατσα νομιζω...εκεινο το δωματιο τελοσπαντων που εβαζε ο αλλος απο τον πεμπτο τον σκυλο του ]. Λες και το ασανσερ ηταν ο σκυλος του αλλου, εκεινου απο το υπογειο και το εστελνε τα βραδια πανω απο την πολυκατοικια για να μην ενοχλειται απο το γαβγισμα του. Και καθε νυχτα ακουγα τον σκυλο, εκεινου απο τον πεμπτο, να γαβγιζει και νομιζα πως γαβγιζε το ασανσερ στον ουρανο.
Και μια μερα ειπες: "Θα κανω συλλογη απο γλωσσες" και τρομαξα. Θυμηθηκα εκεινο το πρωι που ηρθες στο κρεβατι μου κρατωντας τον αντιχειρα σου - τον πεταξες στο προσωπο μου ουρλιαζοντας κι αρχισα να ουρλιαζω κι εγω. Μερικες φορες μου ερχεται στο στομα η γευση απο εκεινο το παιδικο αιμα σου. Κι οταν μου ειπες για τις γλωσσες, παλι μου ηρθε εκεινη η γευση, λες και δεν καταπινα σαλιο για λιγο, αλλα αιμα. "Τι γλωσσες ρε; Τρελαθηκες;" "Θα μαθω μια φραση σε ολες τις γλωσσες του κοσμου", ειπες κι ελαμψαν τα ματια σου. "...αλλα πρωτα θα σκεφτω πολυ καλα ποια φραση θα ειναι αυτη." Καθισες στο γραφειο... σε ενα απο τα γραφεια που σου ειχα παρει, αν σου ειχα παρει, αν ησουν εσυ κι αν ημουν εγω κι αρχισες να σκεφτεσαι, να ψαχνεις. Δε σε εβλεπα να σημειωνεις. Σε ακουσα να μουρμουρας: "Πρεπει τη φραση αυτη να μην την ξερω σε καμια αλλη γλωσσα. Ουτε μια λεξη απο αυτην την φραση δεν πρεπει να ξερω σε αλλη γλωσσα. Ποια φραση ομως; Ποια; Ποια..." Για μερες εμεινα άυπνος, ακουγοντας απο το μεσα δωματιο: ποια ποια ποια... Νομιζω ουτε μια φορα δεν το ειπες απο μεσα σου. Και ποτε δε βρηκες τη φραση που εψαχνες. Ποτε δεν σωπασες. Αν ησουν εσυ δηλαδη. Εγω παντως, μαζεψα τα ποια σου, μεχρι και το τελευταιο που ακουσα, τα εχωσα στις τσεπες μου, μεσα απο την μπλουζα μου, μεσα στο παντελονι μου, στο βρακι μου, στις καλτσες μου, στα παπουτσια μου και καλεσα το ασανσερ. Για πρωτη φορα ανεβηκε απο το υπογειο και για πρωτη φορα υπηρχε το κουμπι 9. Το πατησα και το ασανσερ αρχισε να ανεβαινει, με ανοιχτη την πορτα. Απο τον ογδοο ως τον ενατο, ηταν ωραια...κρατησε λιγο κι ειχε δροσια, δε θυμαμαι... Ο αερας φυσηξε δυνατα τη συλλογη μου με ενα γαβγισμα, και πεταξαν ολα τα ποια σου στον ουρανο, λιγο πιο χαμηλα απο εκει οπου βρισκομουν και λιγο πιο ψηλα. Λες και στεκομουν στην κορυφη ενος βουνου αναμεσα σε δυο συννεφα...