κινητρο-συνθηκες-ψευδη

διαβαζουν κι ερχονται οι ωραιοι συγγενεις
-πεσατε απ' το ποδηλατο σας, δεν ειναι ετσι;
-ναι
-σας θελω κατι, μετα...

καταπινουμε παραπομπες
για την φοροαπαλλαγη
-ειδατε το δοντι, κρυμμενο στο βρακι της;
-ναι
-κι ολο φωναζει: ΥΠΗΡΞΑ! ΥΠΗΡΞΕΣ!
-αληθινη νυφη...
-προχειροδουλεια...

-με συγκινειτε με αργιες
-με παρεξηγειτε... δεν σας ειπα καν "στρατιωτη"

ψιθυριστα, με ντροπη

-γεια σου ιαcωβε
-γεια...αργησα ε;
-που ησουν πριν;
-στον κηπο της σχολης μου, εχει ενα φυτο εκει...
-σου αρεσει η φυση;
-δεν την προτιμω απο κατι αλλο αν αυτο εννοεις
-στον ελευθερο σου χρονο αυτο κανεις;
-οχι προεκυψε. ειδα εκεινο το φυτο και καθησα για λιγο κοντα του. αν ειχα αυλη, εκτος απο σκυλια θα ειχα ενα μονοπατι απο τετοια φυτα.
-ειναι η πρωτη μου κηδεια.
-και γι΄αυτον νομιζω.
-για πες για το φυτο.
-α δεν ειναι κατι σπανιο. μικρος το εβλεπα συχνα στη γειτονια. τρωγαμε κι απο αυτα τα κοκκινα πραγματακια που βγαζει. μας ελεγαν οτι ειναι δηλητηριωδη. αλλα το ιδιο μας ελεγαν για ο,τι κι αν βαζαμε στο στομα μας. ενας θαμνος ειναι βασικα. με αυτα τα κοκκινα πραγματακια.
-αυτο το χριστουγεννιατικο λες;
-καμια σχεση. ουτε που μου περασαν απο το μυαλο τα χριστουγεννα. αρα οχι. αυτο με τα λουλουδια λες...οχι.
-και καθοσουν εκει;
-περπατουσα γυρω γυρω. τα πραγματακια εχουν το τελειο κοκκινο χρωμα. αν ολα τα κοκκινα ηταν ετσι...τοσο κοκκινα -δηλαδη οχι πολυ αλλα...απλως ΚΟΚΚΙΝΑ, το κοκκινο θα ηταν το αγαπημενο χρωμα ολων.
-αλλα δεν εχουν δει ολοι αυτο το φυτο.
-περιεργο δεν ειναι;
-σε προλαβε η βροχη;
-ευτυχως
-μα εισαι στεγνος
-περασα απο το σπιτι κι αλλαξα-μονο αυτα ειχα να βαλω, δεν ειμαι αντιδραστικος. πριν φορουσα μαυρα αλλα-
-βραχηκαν
-ναι. νομιζω πως αν πενθουσα πραγματικα δεν θα εκανε εντυπωση το χρωμα που φοραω. αλλα κοιτα πως με κοιταζουν. το αστειο ειναι οτι δεν τα φοραω ποτε. αλλα ηταν τα μονα που ειχα καθαρα. απο σημερα, στις κηδειες θα φοραω αυτα τα ρουχα. θα ειναι τα ρουχα του πενθους.
-εχεις σκοπο να πας σε πολλες κηδειες;
-εξαρταται απο το ποσοι εχουν σκοπο να πεθανουν μεχρι να μη μου κανουν πια αυτα τα ρουχα.
-τις σιχαινομαι
-ειναι ευκολο, δεν ειναι; να σιχαινεται κανεις τις κηδειες. κανεις δε σε ρωταει "γιατι"
-επειδη ειναι λογικο να τις σιχαινεσαι
-επειδη ειναι λογικο να λυπασαι που πεθαινει καποιος
-επειδη ειναι μια αγγαρεια
-αγγαρεια θα ηταν να σκουπιζεις το μνημα
-η χηρεια δηλαδη ειναι αγγαρεια
-ποια ειναι η χηρα;
-δεν ηρθε

Έπαφος

αμορφωτη Αναμνηση μου
οι χτυποι μετρουν τη γνωση-

-οχι δεν ειναι ετσι. Γδυνομουν πριν το συρταρι.
Αγαπησα ενα στραβωμενο σαγονι. Ειμ' η επωδος
μιας εικονας

οι χτυποι διηγουνται τη διψα
απαρηγορητη Αναμονη μου
ο,τι υποτιθεται, με λιγο σαλιο
θ'ανοιξει σαν γινωμενος κροτος-

-εισαι πού; Στρεφεσαι.
Γουργουριζει το Τελειο Κενο.
Η επιληπτικη στυση

tak tak tak tak

taeidikapoutsakia

Καλωσηρθατε. Απο πανω σας ειναι παραθυρα. Μην τα ανοιξετε. Ευχαριστουμε. Δεξια σας ειναι τα μικρα πουτσακια με τα οποια καλειστε να γαμησετε randomly εστω και μια αναμνηση εστω ενος συνεπιβατη σας. Ευχαριστουμε. Και μην μπερδεψετε τις αναμνησεις με μνημες. Οι μνημες σας ειναι ανασφαλιστες κατα τη διαρκεια του ταξιδιου μας και σας. Δεν φερουμε ευθυνη. Πολυ θα χαιρομασταν με το θεαμα, ομως, οπως αποφυγατε το please. Ευχαριστουμε. Ειστε πολυ γλυκουληδες ολοι. Ανυπομονουμε να σας δουμε να πηδατε με τα πουτσακια σας τις αναμνησεις σας. Με τα πουτσακια που σας παρεχουμε please. Οχι με τα δικα σας. Οι καμερες δεν καταγραφουν και θα χαιρομασταν να δουμε τα πουτσακια με τα οποια επιβιβαστηκατε και που ειχατε πριν επιβιβαστειτε και που αν ολα πανε καλα και δεν ξεφυγει παλι η κατασταση θα εχετε και μετα την αποβιβαση σας, ομως επειδη απαγορευεται απο τους κανονισμους, πριν τους παραβειτε φροντιστε να εχετε εξετελεσει τον αρχικο σας στοχο please, μη σας πεταμε εξω αδικα. Μην πληρωνετε αδικα. Ευχαριστουμε. Το ταμειο αιματος ειναι φισκα μην ανησυχειτε γι' αυτο. Ματωστε ελευθερα και φτυστε οσο θελετε στα ειδικα σακουλακια. Επιτρεπεται να φτυνεστε και μεταξυ σας, αλλα μονο μεταξυ απογειωσης και προσγειωσης. Η απογειωση ειναι σιγουρη, οποτε θα μπορεσουμε να σας ενημερωσουμε οταν θα ερθει η στιγμη που θα μπορειτε να αρχισετε να φτυνεστε ανεξελεγκτα. Η προσγειωση ειναι αμφιβολη ακομη και κατα την ιδια την προσγειωση. Εμπιστευομαστε την κριση σας. Εμπιστευτειτε εμας. Ευχαριστουμε.

για ποιον δουλευεις, αθωοτητα;

ΧΛΟΗ [τρανζιτ]

δεν εχει να κανει μ'εσενα
ωραια. γιατι δε δινω δεκαρα
απλως πρεπει να το κανω
ναι μωρε
σε δυο μηνες θα ειμαι πισω
τι ειναι δυο μηνες
ο συναδελφος ειναι εξαιρετικο παιδι
ο συναδελφος ειναι παιδι;
ειναι νεος
απειρος
ετσι τους θελεις
θα ντυθω αη βασιλης την παραμονη. θα κανω εκπληξη
σε ποιον;
στην παιδικη μεριμνα
δε θα σε αφησουν
ειμαι επικινδυνη ακομη
δεν εισαι επικινδυνη
θα ντυθω νοσοκομα και θα τη βγαλω στο νευρολογικο
οι νοσοκομες θα χαρουν
ωχ!
τι;
εκανες χιουμορ
εκανα
ευγε ρε!

kατευθυνση

" ... η συντροφικοτητα παντοτε θριαμβευει επι του παθους "
ΠΑΤΡΙΚ ΜΑΡΜΠΕΡ - CLOSER

μεινε. μενεις εδω. περναμε καλωδια μεσα απο τις ουριθρες μας____κρεμαμε λαμπτηρες απο τις καρδιες μας. και καθως βραζει το νερο που καταπινεις, φωτιζονται μεσα μου οι σιαμαιοι ιστοι. δεν ειναι ο κοσμος αυτος της επαφης. δεν ειμαστε τρελοι "επειδη" ___ ουτε "για να"
κι ετσι καθομαστε στους βαμβακενιους παγκους, πατωντας διακοπτες, τραβωντας συρματα ως την εξοχη. οπου γιωτα, σιγμα τωρα____κι οπου γλωσσα, τωρα ματια.
διεσχισα τη γεφυρα που σχηματιζαν οι πλεξουδες της. διεσχισα τη γεφυρα που εξηγουσε το μπετον/δικαιολογουσε την αρνηση/οι πλεξουδες της, ενας αμφισεξουαλικος φοβος γεματος λαστιχακια -ενιωσα σαν πολιτικος και τοτε με ειπαν "χαριτωμενο" τα χερια σου. ενιωσα σαν χαριτωμενος πολιτικος. χαρουμενο ζομπι γεννημα-θρεμμα ποιητης.
ομως δεν ειμαστε εμεις. οντως δεν γυρισε κανεις να μας κοιταξει. πονεσαμε; τοσο μικροι μεσα στο σαλιο πιαστηκαμε στα χερια. στην παγιδα της επαφης. δεν ειναι ομως ο κοσμος αυτος της επαφης. ο κοσμος αυτος ειναι της ποζας και της αναρτησης.
σε διπλωσα σαν σημαια με ευλαβεια. και τωρα εισαι εκει. αποκοιμισμενος φανατισμος διπλα στα οπλα. κι οπου γιωτα, σιγμα ακομη____οπου σπιτι, ακομη γη.

μικροτερες του θεματος

ΩΔΕΙΟ 13:10

Με κανεις δικο σου με τον ιδιο τροπο που "κανουμε" τασακι, ενα χρησιμοποιημενο πιατο

_______

Γελας για τα ευσεβη -ξερω: δεν ειναι το παθος η διοδος

_______

Ας σκοτεινιαζες με ενα τιναγμα, σεντονι της ευκολιας

_______

Σημερα τοποθετουνται οσα ζητησαμε. Θα ψαχνουν τα δεντρα οι τρελοι.

_______

Η υπερβολη στην αληθεια -εκτος απο ανεκτιμητη- ειναι ο διαρρηκτης των παραισθησεων

_______

Να ζουσα για λιγο κοντα μου

_______

Καθε τι ειναι ελευθερια, εκτος απο την αναπληρωση

____

ουκ αισχυνεται

Σήμερα με βλέπω - μπέρδεψα τα χάπια θα πω στους γιατρούς -
μ' έφαγε η πείνα.

Μόνο για λίγο θα 'ναι δικά μου τα τόσα χρήματα
μέχρι να εισπνεύσω πάνω από το ράφι με τα ρομποτάκια

_____

Παρά την νόστιμη αποτυχία μου
είμαι υπέρ της επανάληψης
και της δικαιοσύνης

Ισορροπώ σε παύλες, ταπεινός
όσο ένα μεταλλικό θηρίο

_____

φυλακισμένο κάγκελο

οχι και τοσο γρηγορη

ο αγαπημενος μου κυνοδοντας βρισκεται στην κορυφη του χεριου
που χρησιμοποιεις περισσοτερο κι εσυ

μουδιαζει οταν επιβεβαιωνεται η μανα μου
κι αν το ηθελα, δε θα μπορουσα να μασησω, ομως πραγματικα
δεν το θελω καθολου

ουτε νερο θελω να πιω
πινω για το μισο που διψαει
και σκεφτομαι διαφορα οταν περνα απ' τη γλωσσα μου
για να μη νιωσω την υγρασια

κι ειναι παραξενο
γιατι, ενω δεν τρωω κι ουτε καθολου θα 'θελα να φαω
-ειναι τελεια ετσι, ας ημασταν πλουσιοι-
στο τελος γλειφω το πιατο
και το συσκευασμενο δαχτυλο του Μητσου

με χωρισε ο αποηχος
δεν ειμαι πια μονος

παρελαση

του τελειωσαν τα μεσημερια
και ριχνει σκοταδι στο ποτο του

ετσι μεθουν καθε δευτερα
οι ξεχασμενοι - ετσι αδειαζουν τις στιγμες απ' την ντροπη:


κοβουν το αιμα μολις πηξει
και το κερνουν

μεσα σε φοντανιερες απο ιλιγγο

ή αλλιως... ο ανευθυνος κοπανος

δεν εισαι μονο εσυ

"ΔΙΑΚΟΠΗ"

βαζω το τσιγαρο στη θεση του στυλο
κι οταν το πιασω ξανα
γραφω μ'αυτο στο χαρτι:

βαζω το δαχτυλο μου στο πακετο
κι αυτο γεμιζει καπνο
Το αναβω και σκαει στο στομα μου
σαν φαρσα

ξεχασα ολους τους γυρισμους
ελα μια μερα στη ζωη μου

κινημ/φος

γυριζω σπιτι
κι ειναι αναμμενη μια τηλεοραση που
δεν αγορασα εγω
σ' ενα δωματιο που αγνοω

περιμενω καποιον

μα ειμαι εδω

ο αλλος ειμαι εγω

ακινητος
σαν παγωμενος δρομεας
κοιμαμαι

δεν ειναι συμβαση: εδω σημαινει διπλα μου

I I I I

ετος φωτος

συννεφα

ταξιδευα
παντα σκυφτος
στη χωρα μου

πιανω δυο λεξεις με το στομα μου
διορθωνουν τα ματια μου το χρωμα

παγιδευα
μες στη γροθια
το αιμα μου

με μια κλοτσια
σκορπιζα βηματα στην πολη
κι αν περπατουσαν ολοι
θα σταματουσα εγω
μα δε συνεβη αυτο

ποτε
δε συνεβη

ολο αυτο δε συμβαινει
ή δεν ειμαι εδω

τι κι αν τρωω σωστα την τροφη μου

η αφη μου δινει τη θεση της
σε ενα σκυλι

υστερα ολες οι αισθησεις
κουτσαινουν
στηριζουν σε πι
το λυγισμενο μου σωμα
βγαζω το πωμα απο τα αυτια μου
κι ακουω τη θαλασσα
που μεσα βαθια μεσα
κοχλαζει

μας δοκιμαζει η γη

πανω μου πεφτεις
τι θελεις
τι θελουν στο παρτυ μου αυτοι;

...ο ηλιος ειναι για εμας

εκζεμα

ο διαφημιστικος μαγνητης γλιστρα στο πλάι του ψυγειου με ψευτικη ταχυτητα. σαν αυτη που βλεπεις να ανθιζουν τα λουλουδια στα ντοκυμαντερ.

δεν ειμαι μονος. ποτε δεν ημουν. κι οταν ενιωθα περισσοτερο μονος απο ποτε, μαλλον ημουν λιγοτερο μονος απο ποτε. απορω που, μικρος, δεν ετρωγα μυγες. απορω που πιστευω στην μετενσαρκωση. δεν απορω που ισως εννοω μετεμψυχωση. δε μας μαθανε τη διαφορα στο σχολειο. ή μας τη μαθανε αφου τα παρατησα. θα μου πεις, ουτε για σεξ μας μιλησαν κι ολοι μαθαμε να λεμε ψεματα. ολοι φοβομαστε να δωρισουμε οργανα. να πεθανουμε. να αγαπησουμε. να περιστραφουμε. οι μισοι ανοιγουμε τη βρυση οταν χεζουμε. να περιστραφουμε.

ο ηλιος ειναι για εμας.
το φως ειναι για εμας.
το σκοταδι για εμας.
αλλα δεν ειναι δικα μας.

μπορεις να ερχεσαι να παιζεις μαζι μου, αλλα θα πλενεσαι πριν και θα πλενεσαι μετα. δε θελω να παλευουν οι αντιστροφες μεταδοτικες ασθενειες μας οσο θα χτενιζουμε μια μπαρμπι,
οσο θα αποκεφαλιζουμε τον τζι άι τζο του ξαδερφου σου με το μαχαιρι του μηλου.

τι μου ανηκει απ' οσα εχω; αλλη μια ευχη γινεται τιμωρια, αλλη μια εξομολογηση γινεται καταθεση, αλλη μια νεραιδα γινεται ερινυα, απο εκει που μου ανήκε ο ερωτας, ξαφνικα μου αξιζει. το θελω εγω ολο αυτο; τι το θελω εγω ολο αυτο; τι με θελει, αυτο, εμενα;

σκαει το δερμα μου. δεκαδες μπουμπουκια. κι ενω το ξεχνω. κι ενω κανω τα παντα για να ξεχασω τη φαγουρα, στον υπνο μου ξυνομαι με μανια και ξυπνω με πληγες. και ξυπνω εξω απο το ονειρο. σαν αδεσποτο γυρω απ' τους καδους της ταβερνας.

χρονια πολλα ζουμπουπ

ΧΛΟΗ [τρανζιτ]

-οταν πεθανεις θελω αυτο το πραγματακι...
-οι φιλοι δε λενε οταν.
-σου εχω σκασει πολλα λεφτα για να μη θεωρεις τον εαυτο σου, φιλο μου.
-λενε αν
-λενε και χτυπα ξυλο και κουνησου απ' τη θεση σου και μακρια απο 'μας.
-εγω σε θεωρω φιλη μου.
-τα λογια δεν ειναι οιωνοι
-εστω... οταν πεθανω θα σου το αφησω αυτο το πραγματακι.
-εκτος κι αν ειναι δωρο. τα δωρα δεν δωριζονται.
-ουτε η ζωη;
-η ζωη χαριζεται. ακομη κι η γεννηση μας ειναι μια δευτερη ευκαιρια.
-δευτερη ευκαιρια για ποιον;
-για εμας...τον θεο...το ιδιο κανει. για τιποτα.
-πρωτη φορα λες θεος.
-νιωθω παρθενα ακομη. μονο μια λαθος λεξη θα με εκανε να το νιωσω αυτο.
-η λαθος χ ρ η σ η μιας λεξης.
-καθε χρηση ειναι ενα λαθος. ακομη και η χρηση πραγματων που εχουν πανω οδηγιες χρησης.
-υπερβαλεις.
-προσποιουμαι.
-τι αλλο θες να σου αφησω οταν πεθανω;
-το τατουαζ που εχεις στο μπουτι σου.
-...
-ολα τα ξερω.

"θες να βγουμε οι δυο μας την Κυριακη;"

καποιες στιγμες, οταν παρατηρω τον κοσμο, νηφαλιος, μου φαινεται λες κι ολοι εχουν βρει την ευτυχια. ειμαι μεσα στο ταξι, αγκαλια με μια σακουλα γεματη σουβλακια, νευριασμενος και μπερδεμενος, θυμωμενος με ολα τα λαθη που απεφυγα, θυμωμενος με την αγαπη κι ομως, ακομη κι εκεινοι που περπατουν μονοι, οι μεθυσμενοι που προσπαθουν να κρυψουν τη ζαλη τους περπατωντας, ταχα μου, σε μια ευθεια που οι ιδιοι φανταζονται, μοιαζουν ευτυχισμενοι. και σκεφτομαι πως ισως πηγαζει απο μεσα μου ολη αυτη η ευτυχια. ετσι ξαφνικα, αυτα τα 3 λεπτα που το ταξι κινειται αργα στην Ιερα Οδο, αναμεσα στα μπουζουξιδικα, τις καντινες και τα μπαρακια κι ο αερας μυριζει τσικνα και ευδαιμονια, μυριζει τυχη, παρασκευη βραδυ, ετσι ξαφνικα διερευσε απο μεσα μου σαν μυστικο, σαν να σχηματισε παραλληλες οδους το βλεμμα μου. κι ας κλαιω. ποιος ξερει...μπορει να κλαιω επειδη δεν καταφερα να διασκεδασω, να χορτασω την επιτυχια που ολοι περιμεναν οτι θα γιορταζα αποψε. και δεν κλαιω ακριβως. οποτε ποιος χεστηκε. ο ταξιτζης σιγουρα χεστηκε - μου μιλα για τον πειραια ευτυχως. μια φορα με ρωτησε ενας οδηγος, τι ειχα κι εκλαιγα [ ποσο συχνα με πιανουν κλαματα μες στα ταξι..; ] κι εχασα τις αισθησεις μου απο τους λυγμους. μα πιο πολυ απο την απορια. πραγματι δεν εχω ιδεα τι με κανει και κλαιω. η μετριοτητα λες...

ειναι μια ευχαριστη εκπληξη το ζεστο σπιτι. και η αγαπη των φιλων.

η κιβωτος

μια μερα θ' αδειασει η κιβωτος σου.

λενε, ο θεος θελει περισσοτερα απ' οσα ξερει.
και τα ζωα δε θα 'ναι εκει.


λενε: ας εχει. ας ειναι.



ειμαστε λιγοτεροι απο καθε αλλη φορα.

βαθυς

δεν ξερεις αν κανω το ιδιο
κοιμασαι



γδυνομαι γινομαι σεντονι
με τραβας απ' τα χερια και σκεπαζεσαι