χαρης

οι φωτεινες σηραγγες οδηγουν σε
χαλασμενες γεφυρες

εσυ με ταΐζεις λουλουδια κι εγω
σου δειχνω νεκρα ζωα

θα κρυβομαστε σε λαγουμια και
θα μεγαλωνουμε σαν βουνα
μεσα στη γη

η φωνη μου, δυο χρονια μεγαλυτερη
εκεινης, μικρη... ταχυδρομει την ευχη μου
ακουσα την ηχω μου που κουτσαινε

η ζωη εχει δικα της σημεια

καινουριες στιγμες, με το νερο
πηγαζουν μπροστα μου

...νεκρους αν μας 'βρισκαν μαζι

η συνενοχη του φωτος

ειχα βγαλει τα ρουχα μου και περπατουσα στο δασος γυμνος
με το ενα χερι εδιωχνα τα κουνουπια, τα μυγακια, τις πεταλουδες
και με το αλλο κρατουσα τον πουτσο μου που καθε πρωι σηκωνεται πριν απο 'μενα
επειδη σε ονειρευομαι

το χωμα νωπο, το γρασιδι μουσκεμα, οι κορμοι των δεντρων σκληροι, δροσεροι, φυλλα και λασπη αναμεσα στα δαχτυλα των ποδιων μου με γαργαλουσαν

ο ηλιος λιγο πιο πανω και πουθενα, εσυ εκει γυρω και πουθενα
με κοιτουσες

εχυσα στο χερι μου και λιγο στα ποδια μου
αν ημουν ξαπλωμενος θα ειχα χυσει στην κοιλια μου, θα ξαπλωνες πανω μου
και θα κολλουσαν τα χυσια μου στο στηθος σου, τα δικα σου χυσια στο μπρατσο μου
βιαστικα, και στο λαιμο μου, τα ματια μου τεραστια τα δικα σου πιο τεραστια, το καβλι σου θα μαζευοταν γρηγορα, αγχωμενο κι εγω θα το ταλαιπωρουσα ζητωντας κι αλλο κι αλλο λιγο ακομη

χωρις την παραμικρη ντροπη
χωρις καμια δικαιολογια
χωρις τα ρουχα μας
χωρις ντροπη

χωρις τα ρουχα μας

... ησουν στο απεναντι δεντρο και με κοιτουσες

τοσο

18.05.08, φαραγγι του βικου, πηγες βοϊδοματη

το ισιο ολολευκο ξημερωμα μας γυρω στις εξι παρα χωρις πολλα φιλια μοναχα εγω στεγνωνα ηχους .η ανασα μου σφυριζε

κι εσυ μουρμουρουσες νωριτερα - οχι κατι που θα πιστευα -

βγαλαμε γλωσσα στην απομονωση

αρχηγοι της απωλειας

εξι παρα ή εξι και κατι

χαρης

11.05.08

στο δρομο για το φαραγγι

ξυπνησα μεσα στον βυθο
γυρω μου αστεριες

πνιγηκα αμεσως -αν ημουν διαφανος θα
εμοιαζα με ενυδρειο και θα με εβαζε ενας ξενος
στον διαδρομο του σπιτιου του. το περιεργο φως μου
θα φωτιζε τα βραδια τις πατουσες του.

τα ποδια του τα ξαπλωμενα ποδια του τα γυμνα σαν κομματια απο ξυλινη σκαλα

και λιγο τριχωτα

μα δε θα εβλεπα πια. και
τα ψαρια που καταπια δεν γνωριζουν

09.05.08

ελατη, τρικαλα

ειμαστε
μια παιδικη χαρα
πισω απ΄τα δεντρα

ειμαστε στην παιδικη χαρα

εδω
μπορω να σε φωτογραφιζω. Κι εσυ
μπορεις να φωτογραφιζεις εμενα

γυρω μας βουνα και νιφαδες απο χαμενα λουλουδια

παιζουμε ξανα

κι αναποδα.

Ψιχαλιζει... αλλα
δεν θα βρεξει

οχι πανω μας

the journey

ο ιάκωβος παει να βρει το κοκκινο σπιτι

τα λεμε σε εναμιση μηνα

: )

εγω το σπιτι θα το αφησω ετσι κι ας το βρω γεματο κατσαριδες οταν γυρισω

η ηχω του διαδρομου

μησε. επειψε. λεει. εγπα. αλπα μα μου ελρουσα να το κανω. επειπεναντι μου και καθινο οταε ο ανδρεας και καον για.πειδη ηρθε σημερα μια ωρεν σηκωνε το τηλεφωνο κι εμεντιζει η ασυνεεπε να με τσαντισει σημερα. επειησε αν ειμαι ερωου και ειπα ναι και ξαναραι την κατσαμε. επερεξη να βγω. αλλα βγηπια τοσο που ημουν χαλια χτες κι ολο αυτο εγινε επιτηδες. επειδη σημερα με ρωτησε 5 φορες και τι αλλο εκανα στη ροδο που αν ειχε μπει στο μππτα ολη μενε τα στατους του θα ηξεανα στη ροδο. επεσμενος κι αυτο ειναι αδικο γιαωρισε κουρασμενο. επεασα οταν με ρωτηωτησε στην πορυγε για να μην βραγιο και τον χρονο να πω τσι να του στειμα την ωμπου με τους φιλους του:

ναι
οχι

η μπλουζα [ή καποιος αλλος ασχετος τιτλος]

κυκλos, χωρις συνωνυμα
αποζημιωμενος

εφηυραμε τον σπορο αυτο
ή τον ανακαλυψαμε;

οχι πες ρε