η συνενοχη του φωτος

ειχα βγαλει τα ρουχα μου και περπατουσα στο δασος γυμνος
με το ενα χερι εδιωχνα τα κουνουπια, τα μυγακια, τις πεταλουδες
και με το αλλο κρατουσα τον πουτσο μου που καθε πρωι σηκωνεται πριν απο 'μενα
επειδη σε ονειρευομαι

το χωμα νωπο, το γρασιδι μουσκεμα, οι κορμοι των δεντρων σκληροι, δροσεροι, φυλλα και λασπη αναμεσα στα δαχτυλα των ποδιων μου με γαργαλουσαν

ο ηλιος λιγο πιο πανω και πουθενα, εσυ εκει γυρω και πουθενα
με κοιτουσες

εχυσα στο χερι μου και λιγο στα ποδια μου
αν ημουν ξαπλωμενος θα ειχα χυσει στην κοιλια μου, θα ξαπλωνες πανω μου
και θα κολλουσαν τα χυσια μου στο στηθος σου, τα δικα σου χυσια στο μπρατσο μου
βιαστικα, και στο λαιμο μου, τα ματια μου τεραστια τα δικα σου πιο τεραστια, το καβλι σου θα μαζευοταν γρηγορα, αγχωμενο κι εγω θα το ταλαιπωρουσα ζητωντας κι αλλο κι αλλο λιγο ακομη

χωρις την παραμικρη ντροπη
χωρις καμια δικαιολογια
χωρις τα ρουχα μας
χωρις ντροπη

χωρις τα ρουχα μας