αυτο για τον θεμη τον Ταπεινο που δεν θυμαμαι αν το εχω ανεβασει ηδη παντως το βρηκα στα προχειρα μου (7)

οσα εχω να πω τα λες εσυ
κι οσα εννοουνται
στη βραχνη σιωπη
σαν απελπισμενη αποφαση
μας ξεγελανε

μιας αναγκης πλεον αδειανης
δεν συγχωρουνται
οι κοποι ειχαμε πει
κι απ'τους δυο μας αυριο κανεις
εδω δεν θα 'ναι

κατι μου θυμιζεις και σου φαινομαι γνωστη
μοιαζει η απομακρυνση με πρωτη γνωριμια
ο,τι κι αν νομιζεις μια κουβεντα πες σωστη
γιατι απο τις λαθος δεν μας εμεινε καμια

ζουμε στης αγαπης την ρωγμη
και ποιος να ξερει
αραγε γιατι
τοσα χρονια ηθελε η στιγμη
να μας αλλαξει

ησυχη ειναι η πτωση και ζεστη
σαν μεσημερι
σαν μικρο χαρτι
που η φωτια κι αν το 'βρει, ξερεις τι;
δεν θα το καψει