αυτο για τον θεμη τον Ταπεινο (6)

ψαχνω τροπους διαρκως
μακρια απο το φως
να σε φερω
στο σκοταδι σε ξερω
και δεν σ' επινοω

δεν αναβω το φως
και οι δυο δυστυχως
δεν χωραμε
κι οταν γι αλλους μιλαμε
παντα εσενα εννοω

δεν αναβω το φως
κι αν ανοιγει ο καιρος
δεν με νοιαζει
που αργα σκοτεινιαζει
θα το αλλαξω αυτο

δεν αναβω το φως
θα φωτισω αλλιως
τη γωνιά μου
και μη λες τ' ονομα μου
θα το αλλαξω κι αυτο

δεν αναβω το φως
δεν αναβω το φως
σε φοβαμαι
γιατι οπου κοιταμε
θες να πας μοναχος

δεν αναβω το φως
τελος ο θαυμασμος
δεν σε φτανω
τωρα σ' απολαμβανω
κι ας ζητας συνεχως

ν' αναψω το φως

δεν αναβω το φως
δεν αναβω το φως

δεν αναβω το φως
στο σκοταδι εθισμος
και στο βραδυ
πιο πολυ στο σκοταδι
πώς το αλλαζουν αυτο