φορολογικη

παντα γουσταρα να ψωνιζομαι στις διακοπες μου στη ροδο. προφανως επειδη καπως ετσι ειχα συνηθισει να κανω πριν ερθω στην αθηνα οπου ολα ηταν πιο ευκολα κι εγω μεγαλυτερος. σε ποσοστο [και σε σχεση με τον πληθυσμο της] μπορει η σμαραγδενια σκατουπολη να εχει και περισσοτερους πουστηδες απο την πρωτευουσα, αλλα κανεις τους δεν βαζει φωτογραφια στο νταρ, κανεις δε θα σε κοιταξει δευτερη φορα στο μπαρ [γκεη μπαρ ουτε κατα διανοια...το BERLIN δεν ξερω καν αν ανοιξε περυσι το καλοκαιρι. κατι παρακμιακες αδερφες εκαναν φετος στεκι τους το χειροτερο μπαροκλαμπο της παλιας πολης αλλα κι εκει φατε ματια ψαρια αντι για φυστικια με την μπομπα σου κι αντε στο παρκο για γνωριμια με τουλαχιστον 3 απο εκεινους που σου το παιζανε δυσκολοι πριν απο μιση ωρα που χορευες υπεροχα μια πιπα του Βερτη].

ειχα να κατεβω απο τον αυγουστο-σχεδον σεπτεμβρη. χωρις προφιλ στο νταρ πια και με τον βασιλη να εχει μεθυσει καθε μνημη μου απο τον τοπο μου, αφου εκει γνωριστηκαμε και περασαμε τους 2 πρωτους μηνες της σχεσης μας, εκανα μια βολτα απο το παρκο -εκεινο που κλαδεψανε ολοτελα κι αποκαρδιωτικα και φωτισαν συθεμελα και αποκαρδιωτικα... εκει με φιλησε πρωτη φορα. ειχε πλακα τωρα. μια αστεια απενοχοποιηση. τοσο φως στο πρωην κρουζινγκ ιντεν, που δεν ενιωθα αμηχανια, δεν με ενοιαζε που φαινομουν απο το δρομο. σκεφτομουν ολα τα "άλλα" που ειχαν συμβει εκει μεσα. τα πιο καθαρα. τα πρωτα μου τσιγαρα μετα το σχολειο γυρω στα 12, οι βολτες τα μεσημερια με τη στεφανια οπου της διαβαζα τριβιζα, ενας μπαφος με την ... ας μην την πω μια που ανεφερα τον μπαφο... το πρωτο μας φιλι με το ζου [οκ οχι μονο φιλι, ειμαστε και τα δυο μας ευκολα...ημασταν], καποιες χαζοκουβεντες με θαμωνισσες της σκοτεινης οασης και απεριγραπτο κραξιμο... 'νταξει και καποια ψωνιστηρια θυμηθηκα, αλλα με τρυφεροτητα τρομαρα μου και μηδεν νοσταλγια.

τα κοριτσια πλεον οδηγουν. ολες τους. και δεν μου δωθηκε η ευκαιρια να περπατησω πολυ. ουτε στη θαλασσα πηγα-μια βολτα εκανα μονο απο την παλια πολη μεχρι το σπιτι, ενα βραδυ μετα το ποτο, μα λες και τον εστειλε το φαντασμα της εφηβειας μου για να μην ειμαι μονος πια, σε καμια βολτα πια, κανενα βραδυ σε αυτο το νησι πια, ενας σκυλος μου εκανε παρεα σε ολη τη διαδρομη [σκεφτηκα την στεφανια που παντα ερχοταν μεχρι το σπιτι μου κι ας εκανε ετσι ολοκληρο κυκλο για να φτασει μετα στο δικο της]. και ψιχαλιζε.

το παρεακι δεν εχει αλλαξει συσταση. εχει αλλαξει ποιοτητα. την παντουλα, μαλλον στην τελευταια της επισκεψη στον χοντο της ροδου, την ψεκασανε με τεστερ-εξαφανιζολ και ζητημα αν την ειδαμε μια ωρα συνολικα. η στεφανια ελειπε στη ρωμη και τσαντιστηκα γαμωτη μου γιατι μου ελειψε το βλαμενο, η δημητρουλα ... ε, η δημητρουλα ειναι η εξελιξη της δημητρουλας, ησυχα, ρομαντικα και ευοιωνα. μας τιμησε αρκετες φορες κι ο κωστας επιτελους και ειδα ποσο ευτυχισμενη ειναι μαζι του και ετσι δικαιολογησα μεσα μου πολλα. το μαρακι... ε καλα χεσε με που θα πω και για το μαρακι! μαζι κατεβηκαμε, μαζι ανεβηκαμε, δεν πιανεται. αντε να πω οτι ειναι οδηγαρα κι οτι το αριστερο παρκινγκ το εχει πολυ περισσοτερο απο αυτο που νομιζει [κι αμα δεις το τρακαρισμενο στον πωπο σουιφτ...η μανα της το εκανε, αληθεια!]

χτες στο εστιατοριο με τους γονεις μου, στο τσακ εφερα τον πατερα μου να με ρωτησει περι γκομενικων, αλλα δεν τα καταφερα. "μονο για την σχολη με ρωτας" του ειπα. "δεν ξερω τι αλλο να ρωτησω και πώς" μου ειπε. κι ειπε κι οτι θα βαλει την μαμα να του δειξει το μπλογκ μου ωστε να αρχισουμε σιγα-σιγα να καλυπτουμε καποια κενα. [παναγια μου, πρεπει να σβησω τιποτις??]

η μαμα με συγκλονισε που το πρωτο βραδυ εφτιαξε μια ταρτα με ελβετικη γραβιερα και την αγαπημενη μου ταρτα λεμονι. ηθελα να της πω οτι δεν τα κανει αυτα, 100 φορες εχω κατεβει ροδο απο τοτε που εφυγα κι ολο με μακντοναλντς τη βγαζουμε και μ'αρεσει αυτο. δεν θελω να την κουραζω. την αφησα ομως. ειχε χρονο τωρα, με την καινουρια δουλεια και ηθελε να με περιποιηθει.

για την μαλου τα ειπα ηδη. ειναι εντελως κουφη! κι ειναι μια γλυκα και θα μας θαψει ολους.

θησειο, 9:47

υγ. μπαμπα δεν κανω ναρκωτικα. κι αν κανω, δεν ειναι επειδη ειμαι γκεη.