βεραντα

θα τρωμε συννεφα
θα κανουμε πλακες στα περαστικα πουλια

θα ακουμε Πορτισχεντ, δεκα χρονια μετα,
περιμενοντας να βγει το επομενο κι αυτο θα μας κανει
δεκατεσσαρων εμενα, εσενα δεκαοκτω
σε μια γουβα, ετοιμοι να συναντησουμε
και παλι τα παντα

των δικων σου θα παρουν το χρωμα τα χερια μου

φιμωτρα στις κορυφες κι ελαφια...