η Τακουνού

ευχομαι η απο πανω μου ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ να στραβοπατησει, να πεσει με τα μουτρα στο παρκε της και να στραβωσει το σαγονι της, να στραμπουληξει τον αστραγαλο της, να σπασει το τακουνι της, να μη βρισκει το κινητο της, να σερνεται απο πορτα σε πορτα ζητωντας βοηθεια, να φτασει στη δικη μου και να μην ανοιγω αλλα να στεκομαι απο πισω μιλωντας επιδεικτικα στο τηλεφωνο, ισως να ρευτω κιολας αφου οχι μονο με ξυπνησε η καριολα με τα τακουνια της, αλλα μου τελειωσε κι ο καφες και πινω ρεντμπουλ πρωινιατικο. ευχομαι ο ορθοπεδικος της να της πει πως αν ειχε αντικραδασμικο παρκε, η μουρη της θα ειχε σωθει και πως δεν θα μπορει να φορεσει ξανα τακουνια αλλα μονο μαλακές χνουδωτες παντοφλιτσες με ζωακια.