εκδρομη

δεν εχω βυζια γεματα πετρελαιο
να θηλασω την πιστη μου

τις λεξεις που πρεπει να πω
τις λεξεις που πρεπει να πω

ενας στρατος ταξιδευει για ΄σενα

που θα οσο ερχεσαι εισαι και στεκεσαι
δεν κοιτω να μη μαθεις τον τιτλο

ειδα ενα νουφαρο, φευγαλεα... το κρατουσες εσυ. ηταν φτηνο ηταν ψευτικο
ηταν ενα νουφαρο. και σκεφτηκα
και μιλησα με εναν θεο αυτοσχεδιο
που θα μας παντρευε
και θα ελεγε σε εσενα για να ακουσω εγω
και θα σ'αγγιζε με ζηλια


ειπα ΟΧΙ
για να γιορτασεις
κι ειπες ΣΕ ΘΕΛΩ ΣΕ ΑΚΟΥΜΠΑΩ ΠΡΟΣΠΑΘΩ

αν ηξερα
αν μου ελεγε η στροφη που αγκαλιαζε 'σε: ΤΩΡΑ
ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ ΝΑ δεσεις τους παλμους
θα εφευγα
οπως κοιτα ενα δεντρο τα χερια
που χαριζει ο Θεος για να κλαιμε

ολοι
τα χερια μας

περπατησα περπατησα και ξερεις πώς χλευαζουν τους δρομους τα ποδια μου

επιασες το λαστιχο και κατι αισθανθηκα
σαν φαντασμα να με ποθει

το δαχτυλο σου στην πλωρη του κλειδιου
λιγο το νυχι σου αγγιζει την πορτα
και μεσα το σπιτι αλλαζει
τυχαια με τρομο, διαλεγει
γυριζει
σαν τυχερο παιχνιδι

φερε μου εσενα που κρυβεις αστερια στ' αυτια σου
ξερω γιατι σου ζητω να μαζεψεις προτασεις
τα παιδια μας θα χτισουν επανω τους

σε δειχνει ο ουρανος για να αλλαξω