20080104

ναι συγγνωμη

η εξοχοτητα τετοιων πονων δεν ειναι δοκιμασμενη. αλλα εσυ εισαι ενα

κουτι γεματο κατανοηση, δεν εισαι; κι αρκει να ακουσεις για να

μαθεις. να ξερεις. αρκει να μιλω για ολα. για ολα μιλω λοιπον. δεν

ειναι αφετηρια η ειλικρινεια, δεν ειναι τερμα η εμπιστοσυνη. ο

ανυστεροβουλος θανατος καθε σιωπης ειναι αγαπη. για σημερα

τουλαχιστον. ποια μεγαλυτερη επιλογη θα μπορουσα να κανω...να ειχα

κανει; ειμαι μεσα μου σχεδον. και τα καταφερνω. αναβοσβηνει ενα

τυχαιο φως. ανοιγοκλεινουν αγνωστα ματια. τρεμοπαιζουν ολα. τρεμω

μα παιζω. και το βουλωνω. τωρα το βουλωνω. κανουμε ο,τι θελουμε. αν

υπηρχαν στο συμπαν, θα ηταν λεκανες, τα λαθη. το βουλωνω.

Labels:

1 Comments:

Blogger nomansland said...

αν υπηρχαν στο συμπαν, θα ηταν λεκανες, τα λαθη....βουλωμένες μάλλον...:)

08/01/2008, 01:26  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home