20080117

ινα μην

Quand tu descendras du ciel...

Κατω απο το αγαλμα του Αγιου Φραγκισκου στις κοπανες. Διαβαζα ξανα και ξανα την επιγραφη. Και ποτε δεν την αποστηθισα. Μεσα τραγουδουσαν οι Νορβηγεζες: Santa Lucia [με φιλανθρωπικο σκοπο]. Τρυπωσα σαν ποντικι απο την μισοκλειστη, ξυλινη πυλη και ανεβηκα στο καμπαναριο. Φαινοταν η μικρη χουρμαδια στο τερμα του δρομου που οδηγουσε στο Μοντε Σμιθ. Και ο μυλος διπλα στα τειχη της παλιας πολης. Το Αβαειο. Κι οι μιναρεδες. Μυριζε νωπη σκουρια. Και περιστερια. Ηθελα τοσο να σπρωξω με τα χερια μου μια καμπανα... [Μας κυνηγουσαν οι καλογριες, στο δημοτικο, οταν τραβουσαμε το σκοινι χωρις λογο. Υστερα το περασαν στα κλαδια του γιασεμιου που σκαρφαλωνε στον τοιχο της εκκλησιας και δεν το φταναμε.]

Labels:

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home