Γαμημενο μου ημερολογιο,

Εσυ δε θα μου πεις οτι δεν ειναι αγαπη. Γι' αυτο και επιλεγω να τα πω σε εσενα. Εσυ δε θα μου πεις κρατα μια πισινη. Κι εκτος απο εμενα, μονο εσυ βλεπεις καθε βραδυ την καρδια μου που πεταγεται απο το στηθος μου σαν σφαιρα σε αντιστροφη πορεια και χτυπα το ταβανι λες και το σωμα μου γινεται οπλο. Μονο εσυ ξερεις οτι επειδη κοιμαται, εγω δεν κοιμαμαι. Και σιγουρα δε θα πεσει το σημα σου την ωρα που σου τα λεω αυτα. Και σιγουρα δεν εχεις πιει. Και σιγουρα δε φοβασαι το τελος. Εκτιμω την αμεταφραστη μουγκαμαρα σου. Σαν να με βλεπεις παραμορφωμενο απο τον πονο το πρωι και να μη ρωτας γιατι.

Φοβαται. Αλλα κι αυτο ειναι μια δικαιολογια. Αλλα κι αυτο το καταλαβαινω. Κι αν δεν το καταλαβαινω εγω, το καταλαβαινει η αγαπη. Ισως οχι η σημερινη αγαπη, αλλα εκεινη η γροθια στην καρδια, σαν ανανηψη, που ενιωσα πριν καμποσες μερες οταν πεταχτηκε απο διπλα για να με δει πρωτη φορα. Θα επρεπε, μετα απο τοσα χρονια, να εχουν καταλαβει οι ανθρωποι, οτι το κολπο φευγω επειδη βλεπω το τελος να ερχεται επειδη παντου βλεπω τελος, δεν πιανει. Οτι ποναει. Σωματικα, κανονικα, με σημαδια.

Το μαγικο φως που ξεπεταγεται απο το πουθενα τη στιγμη που δυο ανθρωποι χαμογελουν για πρωτη φορα ο ενας στον αλλο κι ολα επικοινωνουν μεταξυ τους, τα ποτηρια στο μπαρ με το χρονο, η μουσικη με τα χερια, οι πορτες με τα μυστικα, τα στοματα με το διαστημα, τα ματια με τα ματια, τα πατατακια με το θεο... Το μαγικο φως που παχαινει την καρδια, το μυαλο, τη σκεψη... Πως μπορουν και το ξεχνουν αυτο;

Ισως, γαμημενο μου ημερολογιο, να ειμαι υπερβολικος. Αλλα γιατι να μην τον περιμενω οταν λεει πως θα ερθει κι ας μην ηρθε τοσες φορες που τον περιμενα; Ακομη κι οταν ξερω πως δε θα ερθει, τον περιμενω. Δεν υπαρχει αλλος τροπος.

Η αρχη μας καταστραφηκε. Δεν πειραζει. Αν ηταν κασετα, θα χαναμε το πρωτο τραγουδι. Ε και; Συνηθως μου αρεσουν τα τελευταια τραγουδια, που τα γνωριζουν λιγοι και δεν τα παιζουν στα μπαρ.

Και αλλωστε, τι σκατα ειναι ενα καλοκαιρι; Ακομη κι αν πεθαινα αυριο, ακομη κι αν πεθανα χτες, ενα καλοκαιρι ειναι πολυ μικρο μπροστα σε αυτο που προσπαθησα να υψωσω. Ακομη κι αν αυτο μεινει στην αρχη, επιασα στα χερια μου μια πετρα για μια στιγμη κι ονειρευτηκα μια πολιτεια. Και για λιγο την ειδα στα ματια του, αλλα μετα τα ετριψε απο τη νυστα.