αμφιβιος / ονομα / πραγματα

Δεν μπορω να σκεφτω καθαρα. Εσυ θα εισαι. Παντα οι ανθρωποι ειναι αυτοι που νομιζουμε. Δεν ειναι παντα αυτο που νομιζουμε. Και στο τελος ειναι παντα αυτο. Η φωτογραφια. Εκεινη που εισαι στον βυθο. Δεν φαινεται το κεφαλι σου κι ετσι δεν ξερω αν ειναι και το κεφαλι σου μεσα στο νερο ή αν ειναι στην επιφανεια κι αναπνεεις ή αν ειναι μεσα στο νερο και παλι αναπνεεις. Δεν ξερω αν εισαι... πως το λενε... Αμφιβιος

Τα πραγματα δεν ειναι αμφιβια. Τα αντικειμενα. Αναπνεουν μονο στο νερο. Πώς λενε τα ζωα που αναπνεουν μονο μεσα στο νερο; Ψαρια; Πραγματα θα τα λενε. Βεβαια εγω θυμομουν να εισαι γυμνος σε εκεινη τη φωτογραφια. Αλλα αυτο απλα το θυμομουν. Δεν νομιζω πως ησουν γυμνος. Ισως επειδη ... Χωρις λογο. Ισως επειδη τοτε δεν ειχες επωνυμο. Ηξερα μονο το μικρο σου. Και νομιζα οτι δεν ηταν το κανονικο σου. Νομιζα πως, ετσι, ειχες σκαρφιστει ενα ονομα. Το πιο απλο. Ολοι, οταν σκαρφιζονται ονοματα, τους ερχονται τα πιο περιεργα. Τα πιο αγαπημενα τους. Ενω οι αγαπημενοι μας δεν εχουν περιεργα ονοματα. Κι αυτα θα επρεπε να ειναι τα αγαπημενα μας. Τα ονοματα των αγαπημενων μας. Και σκεφτηκα πως εκεινο ηταν το δικο σου αγαπημενο. Κι ηταν τελικα το δικο σου.