βιντεο με κωλο και πατουσες
Labels: κλιψ, παραλογο δασος
βιντεο με κωλο και πατουσες
Labels: κλιψ, παραλογο δασος
20091230
20091228
προφητης
________________________
εκει συναντιουνται οι εφιαλτες μου.
εκει περνω μεσα απο την ομιχλη με το αυτοκινητο μου
η παγωμενη εκπνοη του θεου τυλιγει τα δεντρα
τυλιγει το βουνο
σαν μεγαλη στροφη
_____________________
Αν συναντουσα ξανα τους παλιους μου φιλους
θα εφτιαχνα μουσικα οργανα απο τα κοκκαλα τους
και μικροσκοπικα κουζινικα σκευη
για τα παιδια μου και τα παιδια των καινουριων μου φιλων
___________________________________________
το βουνο ειναι μακρια. ειναι καμια ωρα απο 'δω και θελει
καμια ωρα να ανεβεις μεχρι εκει που μπορεις να πας με το αυτοκινητο.
και μετα αλλη μια ωρα περπατημα μεχρι εκει που μπορεις να φτασεις με τα ποδια.
απο 'κει κανονικα φαινεται η κοιλαδα. αλλα εχει παντα συννεφα.
ειναι πολυ σπαστικα τα συννεφα οταν βρεχουν κι οταν εχεις κανει 3 ωρες ταξιδι
για να δεις την θεα απο την κορυφη και τελικα μπορεις να δεις μονο τη μυτη σου αν αλληθωρισεις. λες κι ανεβηκες στο βουνο για να αλληθωρισεις και να ξανακατεβεις. 3 ωρες βεβαια δεν ειναι και τοσο πολυ. υπαρχουν βουνα που θελεις 50 χρονια για να τα ανεβεις αλλα δεν χρειαζεται να τα ξανακατεβεις γιατι πεθαινεις εκει και δεν ξαναγυρνας. μα παντα εχει συννεφα στα βουνα. δεν ξερω ενα βουνο χωρις συννεφα. ηξερα καποτε ενα βουνο που ειχε μονο ενα συννεφο. δηλαδη ηταν πολυ κοντα στο να μην ειχε ουτε ενα. αλλα ειχε ενα συννεφο, ακινητο και παντα το ιδιο, αλλα το βουνο εκεινο που ηξερα δεν ηταν κανονικο βουνο. ησουν εσυ. αλλα το συννεφο ηταν κανονικο συννεφο.
____________
Labels: παραλογο δασος
προφητης
________________________εκει συναντιουνται οι εφιαλτες μου.
εκει περνω μεσα απο την ομιχλη με το αυτοκινητο μου
η παγωμενη εκπνοη του θεου τυλιγει τα δεντρα
τυλιγει το βουνο
σαν μεγαλη στροφη
_____________________
Αν συναντουσα ξανα τους παλιους μου φιλους
θα εφτιαχνα μουσικα οργανα απο τα κοκκαλα τους
και μικροσκοπικα κουζινικα σκευη
για τα παιδια μου και τα παιδια των καινουριων μου φιλων
___________________________________________
το βουνο ειναι μακρια. ειναι καμια ωρα απο 'δω και θελει
καμια ωρα να ανεβεις μεχρι εκει που μπορεις να πας με το αυτοκινητο.
και μετα αλλη μια ωρα περπατημα μεχρι εκει που μπορεις να φτασεις με τα ποδια.
απο 'κει κανονικα φαινεται η κοιλαδα. αλλα εχει παντα συννεφα.
ειναι πολυ σπαστικα τα συννεφα οταν βρεχουν κι οταν εχεις κανει 3 ωρες ταξιδι
για να δεις την θεα απο την κορυφη και τελικα μπορεις να δεις μονο τη μυτη σου αν αλληθωρισεις. λες κι ανεβηκες στο βουνο για να αλληθωρισεις και να ξανακατεβεις. 3 ωρες βεβαια δεν ειναι και τοσο πολυ. υπαρχουν βουνα που θελεις 50 χρονια για να τα ανεβεις αλλα δεν χρειαζεται να τα ξανακατεβεις γιατι πεθαινεις εκει και δεν ξαναγυρνας. μα παντα εχει συννεφα στα βουνα. δεν ξερω ενα βουνο χωρις συννεφα. ηξερα καποτε ενα βουνο που ειχε μονο ενα συννεφο. δηλαδη ηταν πολυ κοντα στο να μην ειχε ουτε ενα. αλλα ειχε ενα συννεφο, ακινητο και παντα το ιδιο, αλλα το βουνο εκεινο που ηξερα δεν ηταν κανονικο βουνο. ησουν εσυ. αλλα το συννεφο ηταν κανονικο συννεφο.
____________
Labels: παραλογο δασος
20091225
20091224
η πολη οπου
Ο αφρος εχει ενα κρυμμενο στομα και μου παιρνει απ' το δερμα τις μυρωδιες.
Μου παιρνει απ' το χιονι τη γευση.
Οταν εσυ δεν με ηξερες. Οταν η πολη αυτη ηταν κατα δυο δρομους πιο μικρη. Και κατα δυο ανθρωπους. Οταν η πολη αυτη ειχε στο κεντρο της νερο και μεσα της νερο και γυρω-γυρω πολλα δεντρα αλλα δεν υπηρχε η λεξη "δασος". Υπηρχαν μονο πολλα πολλα δεντρα.
γυρω-γυρω πολλα πολλα γυρω-γυρω
Παρα πολλες λεξεις δεν υπηρχαν. Οι περισσοτερες.
Ομως σιγουρα υπηρχαν οι λεξεις "ΣΕ ΣΥΜΠΑΘΩ"
Και σιγουρα υπηρχες εσυ. Αλλα δεν με ηξερες.
Ο αφρος, εννοω τις σαπουναδες οταν κανω μπανιο. Δεν εννοω τα κυματα.
Με καμια λεξη δεν μπορει κανεις δεν μπορει να εννοησει τα κυματα.
Τα κυματα μπορει κανεις να τα ζωγραφισει και να τον πνιξουν και να του κλεψουν
ενα απο τα δαχτυλα των ποδιων.
Ουτε κανεις μπορει να εννοησει εσενα. Ουτε και να σε ζωγραφισει ουτε και να τον πνιξεις. Εσυ γαργαλιεσαι. Αυτο ειναι το πιο ομορφο πραγμα που ξερω σε αυτη τη ζωη. Οτι εσυ γαργαλιεσαι.
Labels: παραλογο δασος
η πολη οπου
Ο αφρος εχει ενα κρυμμενο στομα και μου παιρνει απ' το δερμα τις μυρωδιες.
Μου παιρνει απ' το χιονι τη γευση.
Οταν εσυ δεν με ηξερες. Οταν η πολη αυτη ηταν κατα δυο δρομους πιο μικρη. Και κατα δυο ανθρωπους. Οταν η πολη αυτη ειχε στο κεντρο της νερο και μεσα της νερο και γυρω-γυρω πολλα δεντρα αλλα δεν υπηρχε η λεξη "δασος". Υπηρχαν μονο πολλα πολλα δεντρα.
γυρω-γυρω πολλα πολλα γυρω-γυρω
Παρα πολλες λεξεις δεν υπηρχαν. Οι περισσοτερες.
Ομως σιγουρα υπηρχαν οι λεξεις "ΣΕ ΣΥΜΠΑΘΩ"
Και σιγουρα υπηρχες εσυ. Αλλα δεν με ηξερες.
Ο αφρος, εννοω τις σαπουναδες οταν κανω μπανιο. Δεν εννοω τα κυματα.
Με καμια λεξη δεν μπορει κανεις δεν μπορει να εννοησει τα κυματα.
Τα κυματα μπορει κανεις να τα ζωγραφισει και να τον πνιξουν και να του κλεψουν
ενα απο τα δαχτυλα των ποδιων.
Ουτε κανεις μπορει να εννοησει εσενα. Ουτε και να σε ζωγραφισει ουτε και να τον πνιξεις. Εσυ γαργαλιεσαι. Αυτο ειναι το πιο ομορφο πραγμα που ξερω σε αυτη τη ζωη. Οτι εσυ γαργαλιεσαι.
Labels: παραλογο δασος
