πεταγομαι μεχρι το σουπερ μαρκετ

εγω ουτε ωραιο σωμα εχω ουτε για καλο το λες "κανονικο" ουτε μπορω να σου προσφερω οσα ζητας γιατι πανε μαζι με τα υπολοιπα. και πώς γινεται να σου κανει το λιγο και ολο μαζι να μη σου αρκει; και τα ματια σου ειναι σαν να τα παρατησε καποιος στο προσωπο σου. θελεις να σε πηδηξω. οκ. να σε φιλησω θελεις; και το προσωπο σου, δεν μπορω με τιποτα να το φωτογραφισω. δεν βγαινει ισιο με τιποτα. εγω ουτε μεγαλο πουλι εχω ουτε μεγαλο καβλι ουτε μεγαλο πουτσο. ουτε και καλοσυνη. εγω κοιμαμαι με την τηλεοραση αναμμενη και αλλαζω θερμοσιφωνα καθε δυο χρονια. εγω δεν τολμω να παρω τηλεφωνο για δουλεια αλλα μπορω να ζητησω συγγνωμη απο τον μεγαλυτερο εχθρο μου που δεν ημουν εκει οταν γινομασταν εχθροι. εγω θελω να γινω τραγουδιστης αλλα δεν το λεω γιατι ειμαι πανω απο 12 χρονων και μπορω να ειμαι πραγματα που δεν μπορω να θελω να ειμαι, μα σαν αισθηση, ηταν λες και φιλουσα το μετωπο σου. οταν το ζαρωνεις.