20091020

το φιλι της ζωης - ελενα παπαριζου

μεσα στο ταξι στο δρομο για το σπιτι ημουν σιγουρος πως θα επεφτα με τα μουτρα εδω και θα τα εγραφα ολα. ο,τι σκεφτηκα. ο,τι νιωθω. ευτυχως το μετανιωσα. ευτυχως δεν εχω (το) κουραγιο.

αντε:

μου λειπεις. δεν σε θελω. δεν βρεθηκε ενας δυο χρονια τωρα να με βασανισει κι αποφασισε η ψυχη μου να υποφερει για 'σενα ξανα για λιγο. ελπιζω για λιγο. μου λειπεις. δεν σε θελω.

Labels:

7 Comments:

Anonymous Anonymous said...

γιατι ευτυχως; γιατι δεν τα γραφεις να πανε στο διαολο;

20/10/2009, 15:05  
Blogger ιακωβος said...

μα τα εγραψα. απο το "αντε" και κατω.

20/10/2009, 15:13  
Anonymous Anonymous said...

ναι κατι προσεξα

20/10/2009, 15:26  
Blogger Χρήστος Σιορίκης said...

βιώνω ένα... timing με το κείμενό σου.

20/10/2009, 17:24  
Anonymous Anonymous said...

μα τωρα ειναι ωραιο αυτο να κινητοποιειται καποιος μονο απο την απορριψη;

21/10/2009, 04:45  
Blogger ιακωβος said...

δεν σας καταλαβαινω

21/10/2009, 04:47  
Anonymous Anonymous said...

δεν πειραζει σκεφτειτε το.

21/10/2009, 04:51  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home