αυτο με το λεωφορειο

σε ντυνω. γιατι τωρα απο τα σκοτεινα θα ερθουν ανθρωποι.
και με το σαλιο τους γεμιζει η τρυπια θαλασσα. οταν στα σκοτεινα
πηγαινει μονο του το λεωφορειο.
κι απο τα χερια τους σταυρωνεται ο κολπος. οταν στα σκοτεινα
πηγαινει μονο του το λεωφορειο.
κι απο τα ματια τους περναει ο αερας. κι απο τα δοντια τους
κλεβουν τα βραχια την τροφη. γιατι πεινουν τα σκοτεινα.
και γουργουριζουν τα κεφαλια τους. μπλεγμενα συννεφα
απο βρεγμενα συρματα σ' ολα τα ποδια του καλοκαιριου.
ωσπου να χασει η σκια του αδειου λεωφορειου το τελευταιο της νερο
αυτη η στροφη δεν θα τελειωσει