αυτο με την μεγαλη παρενθεση

σχεδον παντα εχω διαφορετικη αποψη πανω στο τι πρεπει να ειπωθει. σχεδον παντα εχω διαφορετικη αποψη πανω στο ποτε πρεπει να ειπωθει κατι. αλλα ειμαι καλος συνεργατης. γιατι το βουλωνω και κρατω για 'μενα τις αποψεις μου (αλλα ειμαι κακος συνεργατης. γιατι δουλευω με την διαφωνια μεσα μου να βουιζει. κι αμα πονουν τα γονατα μου ευκολα, δεν το βλεπω σαν θυσια. ουτε και το παραδεχομαι ομως. κι αμα πονεσουν πολυ θα νιωσω ασχημα. και νιωθω ανεπαρκης μεσα στο πηγαινελα αυτο που δεν γεμιζει παρα μονο με διαφωνια. κι ενω εμαθα να χειριζομαι τον θυμο, ξεχασα να τον χειριζομαι. και πιο ευκολα απ' οτι κατι που εχεις ξεχασει, μαθαινεις κατι καινουριο. και λεω αυτο το καινουριο να ειναι η πιστη και η σκληρη δουλεια. τα οποια ταυτοχρονα χρησιμοποιω για να γεμισω τα παπουτσια που αγορασα μισο νουμερο πιο μεγαλα γιατι δεν τα περπατησα αρκετα μες στο καταστημα. και χαλανε ευκολα τα μεγαλα παπουτσια. αλλα δεν σε πονανε στα ποδια. στις παραπανω φρασεις, τα παπουτσια συμβολιζουν την μοναξια).