αυτο με το τσεκουρι -για το προτζεκτ
Απο εδω τα συννεφα μοιαζουν με θεορατα λευκα ιπταμενα σαλαχια. Κοιτω το κενο και δεν με καλει. Δεν με υπνωτιζει. Απο εδω ειναι ομορφα ακομη κι οσα δεν φαινονται. Η πραγματικη Ζωη ειναι οντως μικρη. Και κρυμμενη καλα μεσα στην αλλη, την ατελειωτη. Ζωη ειναι να ξερεις οτι εχουν πατησει κι αλλοι σε αυτην την κορυφη.
________________________________________
Τον ειδα στον υπνο μου. Ηταν εγκλωβισμενος κατω απο ενα ερειπιο. Ηξερε οτι μονο εγω ημουν εκει γυρω κι ομως φωναζε το ονομα της. Δεν τον εβλεπα. Πλησιασα το ερειπιο και ειπα πολυ σοβαρα: "Καλυτερα να μας αφησεις και τους δυο στην ησυχια μας. Σε ευχαριστουμε για ολα." Και τοτε μεσα απο τα χαλασματα ξεπροβαλε το πεος του.
Με κατουρησε και χωθηκε παλι μεσα.
___________________________
Δεν κρατηθηκα. Της ειπα για το φαντασμα. Γελασε. Σαν απο ευτυχια. Της φτιαχνω εναν ομορφο κοσμο, τρεχω καθε φορα να διορθωσω τον δικο της. Κρυβω καλοσυνατα φαντασματα πισω απο τα δεντρα, στεκομαι εκει που στελνει το βλεμμα της οταν τα ματια της ειναι ετοιμα να κανουν εμετο. Αυτο το παιδι, που εχει υπαρξει παιδι μου, κοριτσι μου, εχθρος μου, θα θυμαται οτι με αγαπησε οταν δεν θα με αγαπα;
___________________________________
Κι ο δικος μου κοσμος; Πού στο διαολο τον εβαλα; Αν μου 'πεσε στον καταρραχτη, γι' αυτο αφριζει κιτρινο το ρεμα; Διψαμε επειδη γιατρευομαι;
______________________________________
Δεν θυμαμαι τι ακριβως της ειπα για το φαντασμα. Ειμαι κακος ψευτης. Ευτυχως,
εκεινη δε θα με ρωτησει ξανα.
_____________________
Ενωσα το κεφαλι μου με τις απεναντι πλαγιες. Χρησιμοποιησα ολες τις νοητες ευθειες που μπορεσα να βρω μεσα στο μυαλο μου. Φυσικα, μεσα σε δευτερολεπτα, εκεινη ακροβατουσε σε μια απο αυτες.
__________
Θελω να την σπασω στο ξυλο.
______________________
Θελω να τον σπασω σαν ξυλο.
Και να φτιαξω απο αυτον, ναρθηκες για τα δαχτυλα μου.
_________________________________________
Το παρατημενο τσεκουρι εμοιαζε με θυμα του κορμου. Σκεφτηκα το κεφαλι μου. Υποθετω πως ολοι, καποιου το κεφαλι σκεφτονται οταν βλεπουν ενα τσεκουρι.
______________________________________________
Labels: μεσα στο δασος, παραλογο δασος
αυτο με το τσεκουρι -για το προτζεκτ
Απο εδω τα συννεφα μοιαζουν με θεορατα λευκα ιπταμενα σαλαχια. Κοιτω το κενο και δεν με καλει. Δεν με υπνωτιζει. Απο εδω ειναι ομορφα ακομη κι οσα δεν φαινονται. Η πραγματικη Ζωη ειναι οντως μικρη. Και κρυμμενη καλα μεσα στην αλλη, την ατελειωτη. Ζωη ειναι να ξερεις οτι εχουν πατησει κι αλλοι σε αυτην την κορυφη.
________________________________________
Τον ειδα στον υπνο μου. Ηταν εγκλωβισμενος κατω απο ενα ερειπιο. Ηξερε οτι μονο εγω ημουν εκει γυρω κι ομως φωναζε το ονομα της. Δεν τον εβλεπα. Πλησιασα το ερειπιο και ειπα πολυ σοβαρα: "Καλυτερα να μας αφησεις και τους δυο στην ησυχια μας. Σε ευχαριστουμε για ολα." Και τοτε μεσα απο τα χαλασματα ξεπροβαλε το πεος του.
Με κατουρησε και χωθηκε παλι μεσα.
___________________________
Δεν κρατηθηκα. Της ειπα για το φαντασμα. Γελασε. Σαν απο ευτυχια. Της φτιαχνω εναν ομορφο κοσμο, τρεχω καθε φορα να διορθωσω τον δικο της. Κρυβω καλοσυνατα φαντασματα πισω απο τα δεντρα, στεκομαι εκει που στελνει το βλεμμα της οταν τα ματια της ειναι ετοιμα να κανουν εμετο. Αυτο το παιδι, που εχει υπαρξει παιδι μου, κοριτσι μου, εχθρος μου, θα θυμαται οτι με αγαπησε οταν δεν θα με αγαπα;
___________________________________
Κι ο δικος μου κοσμος; Πού στο διαολο τον εβαλα; Αν μου 'πεσε στον καταρραχτη, γι' αυτο αφριζει κιτρινο το ρεμα; Διψαμε επειδη γιατρευομαι;
______________________________________
Δεν θυμαμαι τι ακριβως της ειπα για το φαντασμα. Ειμαι κακος ψευτης. Ευτυχως,
εκεινη δε θα με ρωτησει ξανα.
_____________________
Ενωσα το κεφαλι μου με τις απεναντι πλαγιες. Χρησιμοποιησα ολες τις νοητες ευθειες που μπορεσα να βρω μεσα στο μυαλο μου. Φυσικα, μεσα σε δευτερολεπτα, εκεινη ακροβατουσε σε μια απο αυτες.
__________
Θελω να την σπασω στο ξυλο.
______________________
Θελω να τον σπασω σαν ξυλο.
Και να φτιαξω απο αυτον, ναρθηκες για τα δαχτυλα μου.
_________________________________________
Το παρατημενο τσεκουρι εμοιαζε με θυμα του κορμου. Σκεφτηκα το κεφαλι μου. Υποθετω πως ολοι, καποιου το κεφαλι σκεφτονται οταν βλεπουν ενα τσεκουρι.
______________________________________________
________________________________________
Τον ειδα στον υπνο μου. Ηταν εγκλωβισμενος κατω απο ενα ερειπιο. Ηξερε οτι μονο εγω ημουν εκει γυρω κι ομως φωναζε το ονομα της. Δεν τον εβλεπα. Πλησιασα το ερειπιο και ειπα πολυ σοβαρα: "Καλυτερα να μας αφησεις και τους δυο στην ησυχια μας. Σε ευχαριστουμε για ολα." Και τοτε μεσα απο τα χαλασματα ξεπροβαλε το πεος του.
Με κατουρησε και χωθηκε παλι μεσα.
___________________________
Δεν κρατηθηκα. Της ειπα για το φαντασμα. Γελασε. Σαν απο ευτυχια. Της φτιαχνω εναν ομορφο κοσμο, τρεχω καθε φορα να διορθωσω τον δικο της. Κρυβω καλοσυνατα φαντασματα πισω απο τα δεντρα, στεκομαι εκει που στελνει το βλεμμα της οταν τα ματια της ειναι ετοιμα να κανουν εμετο. Αυτο το παιδι, που εχει υπαρξει παιδι μου, κοριτσι μου, εχθρος μου, θα θυμαται οτι με αγαπησε οταν δεν θα με αγαπα;
___________________________________
Κι ο δικος μου κοσμος; Πού στο διαολο τον εβαλα; Αν μου 'πεσε στον καταρραχτη, γι' αυτο αφριζει κιτρινο το ρεμα; Διψαμε επειδη γιατρευομαι;
______________________________________
Δεν θυμαμαι τι ακριβως της ειπα για το φαντασμα. Ειμαι κακος ψευτης. Ευτυχως,
εκεινη δε θα με ρωτησει ξανα.
_____________________
Ενωσα το κεφαλι μου με τις απεναντι πλαγιες. Χρησιμοποιησα ολες τις νοητες ευθειες που μπορεσα να βρω μεσα στο μυαλο μου. Φυσικα, μεσα σε δευτερολεπτα, εκεινη ακροβατουσε σε μια απο αυτες.
__________
Θελω να την σπασω στο ξυλο.
______________________
Θελω να τον σπασω σαν ξυλο.
Και να φτιαξω απο αυτον, ναρθηκες για τα δαχτυλα μου.
_________________________________________
Το παρατημενο τσεκουρι εμοιαζε με θυμα του κορμου. Σκεφτηκα το κεφαλι μου. Υποθετω πως ολοι, καποιου το κεφαλι σκεφτονται οταν βλεπουν ενα τσεκουρι.
______________________________________________
Labels: μεσα στο δασος, παραλογο δασος