20090125

κυριακη

μπορει να εχω καταφερει τα μισα απο οσα εχουν καταφερει αλλα παιδια στην ηλικια μου, τα μισα απο οσα θα μπορουσα να ειχα κανει, ομως τα παω καλα με εμενα. εξω μου δεν εγινε και τιποτα, μεσα μου ομως ποτε δεν σταματησαν να συμβαινουν πραγματα.

ειχα στοχους απο μικρος και μαλλον εληξαν; εφαγα τους πραγματικους μου στοχους, τα πραγματικα μου ονειρα, απο τεμπελια; δεν ειναι αργα γι' αυτα;

με μπερδευει ακομη κι εμενα που δεν αγωνιω για το φανταρικο. ισως γιατι κι αυτο μου εκατσε καλα: λιγο τιποτα μεσα στο τιποτα. αλλωστε θα υπηρετησω στη ροδο, θα γραφτω και στο εσπερινο τον σεπτεμβρη οποτε προβλεπεται να κανω κατα τη διαρκεια της θητειας μου, περισσοτερα απο οσα εκανα ποτε. θα βγει και η ταινια το καλοκαιρι μαλλον. θα χασω την πρεμιερα. ανακουφιστικο! ετσι και παρω απολυτηριο λυκειου θα νιωσω πιο μαλακας απο ποτε!

δε θα χρειαστει να κοψω και το καπνισμα με την απαγορευση. με κοβει αυτο σιγα-σιγα. γεμιζω τα τασακια με μισα τσιγαρα, εκοψα και τον καφε οποτε αυτοματως τα πακετα μειωθηκαν. τωρα που ειμαι και αρρωστος βλεπω οτι μου στοιχιζει λιγοτερο, απο αλλες φορες, που δεν μπορω να καπνισω.

κανεις δεν μου λεει μπραβο που εκοψα τον καφε. ολοι μου λενε "ναι αλλα προσεχε τα νεφρα σου με το τσαι". ε χεσε με...

ακομη θελω να ανοιξει η γη να με καταπιει οταν μου κανουν σχολια και με ρωτουν αν γυμναζομαι, τσατιζομαι που με κοιτουν στα μπρατσα, ομως το σωμα μου νιωθει καλα. του αρεσει που ειναι στη θεση του. πρεπει να το ρωταμε το σωμα. με κοπο προσπαθω να διατηρησω μαλακη την κοιλια μου. δεν θελω βεβαια να γινω σαν αυτους τους κοπανους που εχουν στηθος αρμε και κοιλια πανακοτα, αλλα οι γραμμωμενοι κοιλιακοι με κανουν και βαριεμαι τοσο πολυ... με απογοητευουν.

Ξυλο θελει ο καριολης. Πολυ πολυ πολυ ξυλο.

Δεν ξερω αν θα τα βρουμε με τον Γιαννη. Ειναι πολλα αυτα που πρεπει να ειπωθουν αλλα περισσοτερα ειναι εκεινα που δε χρειαζεται να πουμε. Ειναι μπερδεμενος. Και επειδη εγω δεν ειμαι, φοβαμαι πως περιμενει απο εμενα να εχω ολες τις απαντησεις. Ισως προκυψουν μεσα μου οταν χρειαστει. Ισως τα λαθη να ειναι εντελως διαφορετικα απο αυτα που νομιζουμε.

Θελω να επιστρεψω στη Ροδο. Αρρωστησα με το που πατησα το ποδι μου εδω. Αν δεν εφευγε η μανα μου για την Αφρικη, μπορει και να κατεβαινα παλι! Αλλα μονο με τον πατερα μου δεν παλευεται η φαση στο νησι. Αλλωστε, για ενα χρονο εκει θα τη βγαλω, ας μη βιαζομαι καλυτερα.

Να, τρια τσιγαρα εκανα μεχρι να τα γραψω αυτα και τα πνευμονια μου ηδη το πανε για απεργια.

Labels:

4 Comments:

Anonymous Anonymous said...

το πολύ πρωί είναι και πολύ νωρίς. κάνει μια αισιόδοξη μαλακία να στροβιλίζεται.

25/01/2009, 14:36  
Blogger Γαβριηλ / Gabriel said...

@paralogodasos
ἐπιτέλους ἕνα κείμενο μέ ἀρχή μέση καί τέλος.

@spinachvatican
ἀπό τό λίγο πού εἴδα -εἴσαι φοβερός blogger.

τέλος

25/01/2009, 15:06  
Anonymous Anonymous said...

... όλα θα πάνε καλά ...
υγ... μπράβο Τζάκο που έκοψες τον καφέ...

26/01/2009, 12:58  
Anonymous Anonymous said...

Α. μια χαρα ειναι τα μπρατσακια σου τα ειδα σε ενα βιντεο.
Β. η κοιλια απαραιτητως μαλακη- ειναι ωραια η ζεστασια της.
Γ. ο καφες κοβεται το τσιγαρο οχι.
Δ. μια φιλη μου λεει: "μικροι στοχοι- μεγαλες επιτυχιες".

27/01/2009, 06:54  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home