αυτο με την λαντζα

Εδω ειναι βυθος
κι ακουγεται παντα η προπελα
της λαντζας
που ερχεται
απο το λιμανι κι αλλοτε απο
την παραλια, αργα το απογευμα

Οταν περναει απο πανω μας
γινομαστε για λιγο
οι πνιγμενοι

που φοβουνται μια εκλειψη
Κι οι πνιγμενοι

γινονται διχτυα
γινονται ξυλα

τους ερωτευομαστε
για να νυχτωσουν τα νερα
πριν θυμηθουν οι ανθρωποι