το ετησιο εορταστικο μηνυμα του μιζερου

Λες και γιορταζουμε την παγκοσμια εβδομαδα λοβοτομης. Για μερικες ημερες ειμαστε ολοι σακουλια γεματα δωρα, ξεχειλιζουμε απο καλοσυνη, ευχομαστε σε ανθρωπους με τους οποιους δεν εχουμε ανταλλαξει μια καλημερα τους τελευταιους εξι μηνες, συντασσουμε επικα sms τυπου "με χαρα οι χριστιανοι" και τα μοιραζουμε οπου λαχει γιατι εκτος απο αγαπη εχουμε και 500 δωρεαν μηνυματα το μηνα.

Αλλα οσοι δεν μας απαντησαν τα Χριστουγεννα, θα παρουν τα *ρχιδ** μας την Πρωτοχρονια.

Μπαινουμε σε ενα καταστημα μικροτερο απο την λεκανη μου και ψωνιζουμε για ολους δωρα. Γιατι, ξαφνικα οι φιλοι μας, απο τρεις εγιναν δεκατρεις. Γιατι, το μινι σκουπακι-που φωτιζει στο σκοταδι-και παιζει μουσικη-κι οταν ρουφαει γινεται διαφανο-και βλεπεις μεσα ενα γεννητικο οργανο-ή ενα χριστουγεννιατικο δεντρο-ή μια κινεζα στα τεσσερα-ή ενα κεηκ ειναι αυτο που παντα ψαχναμε για τον καλυτερο μας φιλο, γιατι παντα φανταζομασταν τον καλυτερο μας φιλο να σκουπιζει τον καναπε του και να χαχανιζει υστερικα. Αυτο θελαμε παντα για εκεινον. Και φυσικα ολα τα δωρα ειναι συμβολικα, γι' αυτο και δεν δινουμε πανω απο 6 ευρω για το καθενα, γι' αυτο και δεν ψαχνουμε για πανω απο μιση ωρα, αλλα δεν ειναι συμβολικα οταν αγοραζουμε κατι την τελευταια στιγμη για καποιον, μονο επειδη τελικα θα ειναι εκει την ωρα που θα ανταλλαζουμε δωρα. Δεν ειναι συμβολικο οτι τον ειχαμε ξεχασει, οτι τον εχουμε χεσμενο, οτι δωσαμε 150 ευρω σε usb κουραδες που αχνιζουν οταν εχεις mail. Δεν ειναι συμβολικο οτι οι ανθρωποι μας ειναι τοσο λιγοι πια και εμεις τοσο απομακρυσμενοι που δεν μας ερχεται στο νου μεσα σε δευτερολεπτα αυτο που θα τους εκανε ευτυχισμενους εστω για δυο λεπτα αφου σκισουν το περιτυλιγμα. Δεν ειναι συμβολικο που το καλυτερο δωρο συνηθως το παιρνουμε εμεις στον εαυτο μας. Ειμαστε τοσο αποροφημενοι απο την αναζητηση των μικρων πραγματων που θα κανουν εμας ευτυχισμενους για λιγο και των μεγαλων πραγματων που θα μας κανουν ευτυχισμενους για μια ζωη, που δεν ξερουμε πια πώς να κανουμε ευτυχισμενους τους αγαπημενους μας. Δεν μας νοιαζει, δεν μας ενδιαφερει να τους κανουμε χαρουμενους. Χαρουμενους που εχουν εμας για φιλους, που θυμηθηκαμε την παπαρια που κοιταζαν πριν 2 μηνες σε μια βιτρινα, που τους πηραμε κατι που θα τους αρεσει αν κι εμεις θα προτιμουσαμε να πεθανουμε απο το να μας δουν ακομη και να το αγοραζουμε, που δεν εχουμε σαλιο και γι αυτο δεν τους πηραμε τιποτα αλλα κοιτα ποσο σε αγαπαω ρε μαλακα, εγραψα δυο σιντι για τη μανα σου, ουτε πεντε λεπτα αφοτου μου ειπες οτι κι εκεινης της αρεσει η Μποφιλιου και κανω δυο μερες τωρα προβα τη βασιλοπιτα που θα κοψουμε ολοι μαζι μεθαυριο και θα βαλω μεσα δεκα φλουρια γιατι ολοι αξιζουμε λιγη καλη τυχη και λιγη νοστιμη βασιλοπιτα χωρις ανταγωνισμο.

υστεριογραφο: το οτι η Μαρια δεν δοκιμαζε τα μπισκοτα μου προχτες, επειδη τα ειχε δοκιμασει περυσι, ειναι αυτο που δεν θα ξεπερασω μεχρι να περασουν οι γιορτες

υστεριογραφοδυο: ο γιαννης μια φορα μου ειχε φερει απλως μια σακουλα με μερικες μαλακιουλες. γενεθλια ειχα νομιζω κι οχι χριστουγεννα. αλλα απο τοτε χρησιμοποιω νημα και ψαχνω παντα στα περιπτερα αυτο το χημικο σοκολατοχαζαρωτο που απ'εξω μοιαζει με μπανανα.

υστεριογραφοτρια: η αννα πριν απο τρεις χιλιαδες χρονια με ειχε ρωτησει τι ηθελα για τα χριστουγεννα. της ειχα πει "ελα μωρε, παρε μου ενα ζευγαρι καλτσες". φετος μου τις πηρε. ειναι φανταστικες.