20081123

συνεντευξη

αλλαζω τις ημερομηνιες στο μυαλο μου με ενα κλειδι. κι ολα μενουν ιδια. αλλα δεν εχουν συμβει. κρεμαω την πετσετα στο πομολο και μετα δεν ειναι εκει. πετω στα σκουπιδια την ξεχειλωμενη καλτσα. στο ποδι μου τη βρισκω καθε πρωι. σφιχτη σαν επιδεσμος. και κοκκινη με κουκουβαγιες. και κοκκινη με κουκουβαγιες. και κοκκινη με κουκουβαγιες. ειμαι ο αφεντης τριων παιδιων. το αφεντικο ενος σκυλου. ο συζυγος μιας τσουλιτσας. ο σκλαβος των κοφτερων ψαριων. το πουτανακι των επιλογων μου.

ψεκαζω με σαλιο τα πλαστικα μπουμπουκακια σου

3 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Γράφεις πολύ ωραία, αλλά τα blogs πολύ αργά και στατικά είναι. Εδώ ο χρόνος κυλάει γρήγορα, ενώ οι λέξεις μένουν μετέωρες και ακίνητες σαν αγκωνάρια! Εφιαλτικό σενάριο μπρος τη ζωντάνια και το ρυθμό της ζωής. Θες να ανασάνεις αλλά πως; θες να μιλήσεις, αλλά ποιος να σ’ ακούσει; βγαίνει ο άλλος εύκολα από τον κόσμο του για να σε δει; ενώ οι ηλεκτρονικές μας παρουσίες: με λέξεις, εικόνες, σχόλια… δείχνουν την απέραντη μοναξιά μας, κι ας είναι οι χίλιοι δυο κοντά μας!
Θέλω να σου μιλάω, ζωντανά, άραγε θα με ακούς;…
Θέλω να σε αφουγκράζομαι, θα μου το επιτρέπεις;
Θέλω να μην με κρίνεις από την επιφάνειά μου, άραγε θα το αντέξεις;…
Δημήτρης.

23/11/2008, 21:54  
Blogger ιακωβος said...

απεραντοι ανθρωποι μονο

23/11/2008, 22:15  
Anonymous Anonymous said...

Ιάκωβε, το e-mail σου k_reata... είναι ακόμα ενεργό; Το έχεις δεί πρόσφατα;

25/11/2008, 01:28  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home