το γραφειο του Καρλο

ξεφορτωθηκα το γραφειο. απο την πρωτη μερα ηθελα να φυγει απο εδω μεσα. ποτέ δεν το χρειαστηκα. κι ας το χρησιμοποιησα πολλες φορες για να αποφυγω τους φιλους μου, οταν εκεινοι καθονταν στο σαλονι. την μαυρη περιστρεφομενη καρεκλα δεν την ζητησε το παιδι. ξεχαστηκα κι εγω και τωρα δεν εχω πού να τη βαλω. δεν θελω να την παρατησω διπλα στον καδο. θα την κρατησω. και θα φαινεται οτι σε αυτο το σπιτι καποτε υπηρχε ενα γραφειο. οπως οταν βρισκουμε κοχυλια στα βουνα και λεμε: εδω καποτε ηταν θαλασσα.