Οχι αυτο το χερι...

Οχι αυτο το χερι,

σαν συννεφο που απλωθηκε στα ματια μου και τωρα
πια δεν χωρουν στις κογχες τους, στριμωχνονται, μαζευουν
πισω απ' τα μαυρα βλεφαρα που καθε μερα ραβω,
τις καλτσες που σου φοραγα εχοντας στο μυαλο μου

"Γιατι οχι αυτο το φορεμα;" συνεχεια με ρωτουσες.
Με στεγνωνες κοιτωντας με. "Γιατι οχι αυτο το χερι;"
Κροταλιζε το στομα μου επανω στα μαλλια σου
κι ακουραστες οι μυρωδιες μου σκεπαζαν το στηθος

Ποιαν ωρα πρωτακουμπησες τ' ασπριδερο μου δερμα
και δεν το αναγνωρισα πως θα 'φευγες μακρια μου;
Ποια, μεσα στην αγαπη μου, φιλοξενη κακία
σε ατιμωσε και διορθωσες τον τελειο ερχομο σου;

Ο σκοτεινος υπονομος της αδειανης μου πολης
τα σχηματα παρεσυρε του βροχινου κορμιου σου
κι οι μαυροι φρυνοι διαλεξαν να σ'εχουν συντροφια τους.
Λοιπον οχι το χερι αυτο, οχι το φορεμα σου.