(κουαρτετο)

καπως τον ειχα αγκαλια και περπατουσαμε. εκεινος μπροστα μου αλλα σφιχτα κολλημενος πανω μου κι ειχαμε μαζι τρια ποδια, αγαπη και ημασταν κουρασμενοι. βραδυ. οχι πολυ αργα ομως.

απο τα λιγα που ειπαν καταλαβαν πως και ο ενας και ο αλλος βρισκονταν εκει για να επιδειξουν το γοητευτικο πενθος τους, στην οικογενεια του νεκρου. δεν πονουσαν. κοιτουσαν τα ρολογια τους και μετα τα ξανακοιτουσαν γιατι τα κοιτουσαν μονο για να δειξουν οτι τα κοιτουσαν, οτι καπου ειχαν να πανε και ουτε μια φορα δεν ειχαν δει την ωρα μεχρι να τελειωσει η τελετη.

ο γιωργος γεμιζει το ψυγειο του με πρασινα τενεκεδακια επειδη ειναι ομορφα και μετα ανεβαινει στην ταρατσα, να ποτισει. μια μερα πηγα στο θερμοκηπιο και τους ειπα θελω να γεμισω την ταρατσα μου με φυτα. τον ρωτω αν ρουφαει το νεκταρ απο τα ανθη του αγιοκληματος. φυσικα μου λεει. καθομαστε και μου μιλαει για τον Μακβεθ του Χειμωνα. δεν βλεπω καθαρα το προσωπο του. δεν φταιει ομως το φως πισω του. και πριν, μεσα στο μινι μαρκετ συνεβη το ιδιο. και στην πλατεια που ειχαμε καθισει για καφε. και χτες που δεν τον ειχα δει. και προχτες. προχτες και σημερα το ιδιο. μου βρεχει τα ποδια με το λαστιχο.

τον τραβηξα απο το χερι και τον εφερα εδω. με κοιταει. κοιταει τριγυρω. πιο διπλα ενας καδος. δεν βρωμαει και τοσο. εχει λιγο κρυο ομως. φυσαει και μας ψεκαζει καθε τοσο η θαλασσα. φαινονται μονο τα κυματα απο εδω. που δεν μοιαζουν με κυματα. μοιαζουν με κατι παραξενο, καινουριο, που δεν ξερουμε τι ειναι αλλα εχει τη μυρωδια των κυματων. απο την αλλη ακρη του στενου φαινεται ο κοσμος. δεν μας βλεπουν. ειναι οι πιο περαστικοι ανθρωποι που εχω δει ποτε. ημουν πολυ καυλωμενος οταν σε τραβηξα απ' το χερι κι ειχα σκοπο να γδυθω και να σε γδυσω εδω και να σε αναγκασω να κανουμε ερωτα κι ας φευγεις αυριο κι ας φευγεις αυριο εδω και μια εβδομαδα. σχεδον δεν χωραμε διπλα-διπλα. και δεν φαινομαστε. και δεν εχουμε χρονο, σε λιγο ολο και καποιος θα ερθει απο εδω για να ξερασει. ή θα περασει απο εδω για να παει στην παραλια. δεν θελω ομως να γδυθω. θελω λιγο να σε αγγιξω και να ερεθιστεις. θα σε κοιταω στα ματια, υποσχομαι κι εσυ μπορεις να τα εχεις κλειστα. μπορουμε να ειμαστε αγκαλιασμενοι. δυο λεπτα. και μετα να φυγω προς την θαλασσα, ειναι ο δρομος μου αλλωστε. κι εσυ να επιστρεψεις στο κλαμπ. κοιταει τριγυρω. και πανω. πριν δεν κοιτουσε πανω. τι ειναι πανω; α...τον ξερω αυτον τον αστερισμο.