20080624

σε λιγο...

σε λιγο, δε θα θυμαμαι οτι σε αγαπησα παλι. δε θα θυμαμαι καν πώς σε αγαπησα πρωτη φορα, δευτερη και ξανα, τριτη... και τελευταια; εχουμε χρονο. εχουμε εμας. γελας; αυτο που γυαλιζει κατω απο το στομα σου... α, η γλωσσα σου ειναι. δεν σε κοιροιδευω παντα. σε κοροιδευω ομως συχνα. ομως τωρα δεν σε κοροιδευω. σε ξερω. σε καταλαβαινω. ειχα πει, αναμεσα σε πολλα που ειχα πει, αναμεσα σε κοσμο, πως τα φιλια σου ηταν τα αγαπημενα μου. τα φιλια μας. γιατι αργουσαν να συναντηθουν. κι ηταν παντα σαν πρωτα. σαν καινουρια. κι ετσι ενιωθα καινουριος κι εγω. καινουριος. ιδιος. αλλα καινουριος.

Labels:

0 Comments:

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home