το δεντρο με τα ναρκωτικα φρουτα

μου ελεγε οτι θα ερθει και του ελεγα να μου φερει τσιγαρα μπας και ερθει μηπως και του ηταν πιο ευκολο να δωσει κατι απ' το να παρει κατι μηπως ενιωθε ετσι μια υποχρεωση μηπως το οτι περιμενα κατι απο αυτον κι οχι μονο αυτον λειτουργουσε σαν μαγνητης για το αορατο ντελιβερι μποη μου. ξαγρυπνουσα. εκατο χρονια. κοιμηθηκα χτες. δεν περιμενω τιποτα πια. και κανεναν. θα χτυπησω το τατουαζ που σκεφτομαι απο τα δεκαπεντε μου να κανω-αλλωστε δεν εχουμε αλλες ερωτικες σκηνες να γυρισουμε. του λεω: πού ξερεις...ισως καποτε να ειναι το μονο δεντρο πανω στη γη. δεν εχουμε αλλες ερωτικες σκηνες. θα παντρευτω τον δημητρη. και θα του φτιαχνω ομορφες εικονες στο μυαλο για να ονειρευεται. και θα πεθανουμε χορευοντας. απο κατι σπανιο. απο ευτυχια ισως. για να μπουμε στο ματι οσων θα εκλαιγαν και να μην κλαψει κανεις.