ΧΛΟΗ [τρανζιτ]
- Οταν μπηκα πρωτη φορα εδω μεσα μου 'χωσαν ενα ερωτηματολογιο στη μουρη κι ενα στυλο στο χερι. οι μισες ερωτησεις ειχαν να κανουν με το φαγητο και αλλες προτιμησεις μου...αν κοιμαμαι με καποιο φως αναμμενο, αν τρωω οσπρια, αν ειμαι αλλεργικη σε καποιο συστατικο απορυπαντικου, αν γουσταρω αλμυρα ή γλυκα και σκεφτηκα θα κακοπερασω εδω περα. Μου ειχε ηδη κακοφανει η καθαριοτητα του χωρου και η πολυχρωμια. "Ηρθα εδω για να τιμωρηθω" ειπα σε μια νοσοκομα "θελω να μου σερβιρετε σκατα και να σβηνετε τα φωτα στις 8". Και η νοσοκομα με κοιταξε, ξινη και ενοχλημενη και μου ειπε κατι του τυπου "Αν θελετε μπορειτε να υπογραψετε ενα χαρτι οπου θα δηλωνετε πως επιθυμειτε στερηση καθε εξοδου απο το καταστημα μας, αλλα πολυ φοβαμαι πως θα τρωτε καλο φαγητο και θα κοιμαστε ο,τι ωρα θελετε αρκει να μην ενοχλειτε". Ειμαι σιγουρη ειπε καταστημα και γενικως ολα τα ειπε ακομη πιο επισημα και βαρετα και λεω...αυτην θα την κανω φιλη μου. Ε, λοιπον μας αλλαζουν νοσοκομες, καμαριερες και τους παντες καθε μηνα - για να μη δενομαστε! Μονο οι του τριτου οροφου παραμενουν ιδιοι αλλα αυτους τους βλεπουμε τοσο σπανια που και να αλλαζαν δε θα το ψιλιαζομασταν. Και η πουσταρα ο δικος μου ειναι σταθερος. Αλλα κι αυτον μια φορα την εβδομαδα τον βλεπω. Καταλαβες...; Κολλητη μου εδω μεσα ειναι μια τρελη που συνανταω 4 φορες το μηνα και που δε μου δινουν τα χαπια μου πριν τον δω. Να ειμαι νηφαλια λεει. Για να λεω ψεματα. Εκεινη τη στερηση δεν την ειχα υπογραψει, κι οταν εφυγα και ξαναρθα με ρωτησαν παλι και τους ειπα "δεν θα υπογραψω αλλα κι εσεις μη με αφηνετε πολυ ελευθερη. Ειμαι ενα σκυλι που δε βρισκει το δρομο αμα χαθει. Ειμαι ενα μαλακισμενο σκυλι."
Μια περιοδο πιπωνα το παιδι που εφερνε τα ρουχα μου ωσπου δεν αντεξε αλλο και ζητησε να τον μεταφερουν σε αλλη πτερυγα πριν περασει ο μηνας. Δεν ξερω τι δεν αντεξε ακριβως. Η τρελη λεει πως ειχα παραισθησεις γιατι τα ρουχα μου τα εφερνε μια γκομενα, μια μαυρη χοντρουλα -ξερω ποια εννοουσε, εκεινη εκατσε αρκετα παραπανω απο μηνα. Το βρηκα πολυ ρομαντικο. Που ειχα παραισθησεις... που εγλειφα το μουνι μιας χοντρης... που το αγορι μου εφερνε κρυφα τα ρουχα μου για μια πιπα και που τον πιασανε και τον εστειλαν απο κει που'ρθε. Και ελεγα στην τρελη "για μουνι, μεγαλο καβλι εχει η σκυλα μου". Και ζηλευε η λουλού γιατι ηταν αγαμητη και με σχολουσε νωριτερα για να τον παιξει σκεφτομενος το αγορι μου με τον μεγαλο πουτσο. Πηγαινα κι εγω στην υπευθυνη που τοτε ηταν μια μουναρα χαζη, που λες αυτη το κανει εθελοντικα για το καρμα της και της ελεγα "Ενταξει τελειωσαμε, μπορω να εχω τα χαπια μου τωρα;" Επαιρνα τα χαπια και κλειδωνομουν στο δωματιο μου. Ηταν πολυ τρυφερο αυτο που ειχαν σκεφτει. Μας αφηναν να κλειδωνουμε απο μεσα γιατι ειμαστε τρελοι και μπορει να το εχουμε αναγκη, αλλα οι πορτες ανοιγαν κι απ'εξω ακομη κι αν ειχες αφησει το κλειδι απο πισω. Ετσι για να νιωθεις εσυ καλυτερα ομως... Μπορει και για προστασια απο τους τελειωμενους του πρωτου, δεν ξερω, εμεις ημασταν του ισογειου. Βιτρινα.
- Τωρα μπορω να μιλησω;
- Οχι. Ποιος εισαι εσυ;
- Μου λειπεις.
- Αυτο δεν ειναι ονομα.
- Δεν εχω.
- Ουτε κι εγω. Pleased to meet you.
- Το χερι σου ειναι παγωμενο.
- Επινα κοκα κολα.
Labels: χλοη [τρανζιτ]
ΧΛΟΗ [τρανζιτ]
- Οταν μπηκα πρωτη φορα εδω μεσα μου 'χωσαν ενα ερωτηματολογιο στη μουρη κι ενα στυλο στο χερι. οι μισες ερωτησεις ειχαν να κανουν με το φαγητο και αλλες προτιμησεις μου...αν κοιμαμαι με καποιο φως αναμμενο, αν τρωω οσπρια, αν ειμαι αλλεργικη σε καποιο συστατικο απορυπαντικου, αν γουσταρω αλμυρα ή γλυκα και σκεφτηκα θα κακοπερασω εδω περα. Μου ειχε ηδη κακοφανει η καθαριοτητα του χωρου και η πολυχρωμια. "Ηρθα εδω για να τιμωρηθω" ειπα σε μια νοσοκομα "θελω να μου σερβιρετε σκατα και να σβηνετε τα φωτα στις 8". Και η νοσοκομα με κοιταξε, ξινη και ενοχλημενη και μου ειπε κατι του τυπου "Αν θελετε μπορειτε να υπογραψετε ενα χαρτι οπου θα δηλωνετε πως επιθυμειτε στερηση καθε εξοδου απο το καταστημα μας, αλλα πολυ φοβαμαι πως θα τρωτε καλο φαγητο και θα κοιμαστε ο,τι ωρα θελετε αρκει να μην ενοχλειτε". Ειμαι σιγουρη ειπε καταστημα και γενικως ολα τα ειπε ακομη πιο επισημα και βαρετα και λεω...αυτην θα την κανω φιλη μου. Ε, λοιπον μας αλλαζουν νοσοκομες, καμαριερες και τους παντες καθε μηνα - για να μη δενομαστε! Μονο οι του τριτου οροφου παραμενουν ιδιοι αλλα αυτους τους βλεπουμε τοσο σπανια που και να αλλαζαν δε θα το ψιλιαζομασταν. Και η πουσταρα ο δικος μου ειναι σταθερος. Αλλα κι αυτον μια φορα την εβδομαδα τον βλεπω. Καταλαβες...; Κολλητη μου εδω μεσα ειναι μια τρελη που συνανταω 4 φορες το μηνα και που δε μου δινουν τα χαπια μου πριν τον δω. Να ειμαι νηφαλια λεει. Για να λεω ψεματα. Εκεινη τη στερηση δεν την ειχα υπογραψει, κι οταν εφυγα και ξαναρθα με ρωτησαν παλι και τους ειπα "δεν θα υπογραψω αλλα κι εσεις μη με αφηνετε πολυ ελευθερη. Ειμαι ενα σκυλι που δε βρισκει το δρομο αμα χαθει. Ειμαι ενα μαλακισμενο σκυλι."
Μια περιοδο πιπωνα το παιδι που εφερνε τα ρουχα μου ωσπου δεν αντεξε αλλο και ζητησε να τον μεταφερουν σε αλλη πτερυγα πριν περασει ο μηνας. Δεν ξερω τι δεν αντεξε ακριβως. Η τρελη λεει πως ειχα παραισθησεις γιατι τα ρουχα μου τα εφερνε μια γκομενα, μια μαυρη χοντρουλα -ξερω ποια εννοουσε, εκεινη εκατσε αρκετα παραπανω απο μηνα. Το βρηκα πολυ ρομαντικο. Που ειχα παραισθησεις... που εγλειφα το μουνι μιας χοντρης... που το αγορι μου εφερνε κρυφα τα ρουχα μου για μια πιπα και που τον πιασανε και τον εστειλαν απο κει που'ρθε. Και ελεγα στην τρελη "για μουνι, μεγαλο καβλι εχει η σκυλα μου". Και ζηλευε η λουλού γιατι ηταν αγαμητη και με σχολουσε νωριτερα για να τον παιξει σκεφτομενος το αγορι μου με τον μεγαλο πουτσο. Πηγαινα κι εγω στην υπευθυνη που τοτε ηταν μια μουναρα χαζη, που λες αυτη το κανει εθελοντικα για το καρμα της και της ελεγα "Ενταξει τελειωσαμε, μπορω να εχω τα χαπια μου τωρα;" Επαιρνα τα χαπια και κλειδωνομουν στο δωματιο μου. Ηταν πολυ τρυφερο αυτο που ειχαν σκεφτει. Μας αφηναν να κλειδωνουμε απο μεσα γιατι ειμαστε τρελοι και μπορει να το εχουμε αναγκη, αλλα οι πορτες ανοιγαν κι απ'εξω ακομη κι αν ειχες αφησει το κλειδι απο πισω. Ετσι για να νιωθεις εσυ καλυτερα ομως... Μπορει και για προστασια απο τους τελειωμενους του πρωτου, δεν ξερω, εμεις ημασταν του ισογειου. Βιτρινα.
- Τωρα μπορω να μιλησω;
- Οχι. Ποιος εισαι εσυ;
- Μου λειπεις.
- Αυτο δεν ειναι ονομα.
- Δεν εχω.
- Ουτε κι εγω. Pleased to meet you.
- Το χερι σου ειναι παγωμενο.
- Επινα κοκα κολα.
Μια περιοδο πιπωνα το παιδι που εφερνε τα ρουχα μου ωσπου δεν αντεξε αλλο και ζητησε να τον μεταφερουν σε αλλη πτερυγα πριν περασει ο μηνας. Δεν ξερω τι δεν αντεξε ακριβως. Η τρελη λεει πως ειχα παραισθησεις γιατι τα ρουχα μου τα εφερνε μια γκομενα, μια μαυρη χοντρουλα -ξερω ποια εννοουσε, εκεινη εκατσε αρκετα παραπανω απο μηνα. Το βρηκα πολυ ρομαντικο. Που ειχα παραισθησεις... που εγλειφα το μουνι μιας χοντρης... που το αγορι μου εφερνε κρυφα τα ρουχα μου για μια πιπα και που τον πιασανε και τον εστειλαν απο κει που'ρθε. Και ελεγα στην τρελη "για μουνι, μεγαλο καβλι εχει η σκυλα μου". Και ζηλευε η λουλού γιατι ηταν αγαμητη και με σχολουσε νωριτερα για να τον παιξει σκεφτομενος το αγορι μου με τον μεγαλο πουτσο. Πηγαινα κι εγω στην υπευθυνη που τοτε ηταν μια μουναρα χαζη, που λες αυτη το κανει εθελοντικα για το καρμα της και της ελεγα "Ενταξει τελειωσαμε, μπορω να εχω τα χαπια μου τωρα;" Επαιρνα τα χαπια και κλειδωνομουν στο δωματιο μου. Ηταν πολυ τρυφερο αυτο που ειχαν σκεφτει. Μας αφηναν να κλειδωνουμε απο μεσα γιατι ειμαστε τρελοι και μπορει να το εχουμε αναγκη, αλλα οι πορτες ανοιγαν κι απ'εξω ακομη κι αν ειχες αφησει το κλειδι απο πισω. Ετσι για να νιωθεις εσυ καλυτερα ομως... Μπορει και για προστασια απο τους τελειωμενους του πρωτου, δεν ξερω, εμεις ημασταν του ισογειου. Βιτρινα.
- Τωρα μπορω να μιλησω;
- Οχι. Ποιος εισαι εσυ;
- Μου λειπεις.
- Αυτο δεν ειναι ονομα.
- Δεν εχω.
- Ουτε κι εγω. Pleased to meet you.
- Το χερι σου ειναι παγωμενο.
- Επινα κοκα κολα.
Labels: χλοη [τρανζιτ]