ροχαλιζουν οι λεξεις

there's people at the stairs

αυτο με το τσεκουρι -για το προτζεκτ

Απο εδω τα συννεφα μοιαζουν με θεορατα λευκα ιπταμενα σαλαχια. Κοιτω το κενο και δεν με καλει. Δεν με υπνωτιζει. Απο εδω ειναι ομορφα ακομη κι οσα δεν φαινονται. Η πραγματικη Ζωη ειναι οντως μικρη. Και κρυμμενη καλα μεσα στην αλλη, την ατελειωτη. Ζωη ειναι να ξερεις οτι εχουν πατησει κι αλλοι σε αυτην την κορυφη.

________________________________________

Τον ειδα στον υπνο μου. Ηταν εγκλωβισμενος κατω απο ενα ερειπιο. Ηξερε οτι μονο εγω ημουν εκει γυρω κι ομως φωναζε το ονομα της. Δεν τον εβλεπα. Πλησιασα το ερειπιο και ειπα πολυ σοβαρα: "Καλυτερα να μας αφησεις και τους δυο στην ησυχια μας. Σε ευχαριστουμε για ολα." Και τοτε μεσα απο τα χαλασματα ξεπροβαλε το πεος του.
Με κατουρησε και χωθηκε παλι μεσα.

___________________________

Δεν κρατηθηκα. Της ειπα για το φαντασμα. Γελασε. Σαν απο ευτυχια. Της φτιαχνω εναν ομορφο κοσμο, τρεχω καθε φορα να διορθωσω τον δικο της. Κρυβω καλοσυνατα φαντασματα πισω απο τα δεντρα, στεκομαι εκει που στελνει το βλεμμα της οταν τα ματια της ειναι ετοιμα να κανουν εμετο. Αυτο το παιδι, που εχει υπαρξει παιδι μου, κοριτσι μου, εχθρος μου, θα θυμαται οτι με αγαπησε οταν δεν θα με αγαπα;

___________________________________

Κι ο δικος μου κοσμος; Πού στο διαολο τον εβαλα; Αν μου 'πεσε στον καταρραχτη, γι' αυτο αφριζει κιτρινο το ρεμα; Διψαμε επειδη γιατρευομαι;

______________________________________

Δεν θυμαμαι τι ακριβως της ειπα για το φαντασμα. Ειμαι κακος ψευτης. Ευτυχως,
εκεινη δε θα με ρωτησει ξανα.

_____________________

Ενωσα το κεφαλι μου με τις απεναντι πλαγιες. Χρησιμοποιησα ολες τις νοητες ευθειες που μπορεσα να βρω μεσα στο μυαλο μου. Φυσικα, μεσα σε δευτερολεπτα, εκεινη ακροβατουσε σε μια απο αυτες.

__________

Θελω να την σπασω στο ξυλο.
______________________

Θελω να τον σπασω σαν ξυλο.
Και να φτιαξω απο αυτον, ναρθηκες για τα δαχτυλα μου.

_________________________________________

Το παρατημενο τσεκουρι εμοιαζε με θυμα του κορμου. Σκεφτηκα το κεφαλι μου. Υποθετω πως ολοι, καποιου το κεφαλι σκεφτονται οταν βλεπουν ενα τσεκουρι.

______________________________________________

αυτο με το ψοφιμι -για το προτζεκτ

Tην κοιτω και νιωθω πως μοιαζουμε. Tα στοματα μας μοιαζουνε. Eιμαι σιγουρος
πως και τα σπλαχνα μας μοιαζουν. Eιμαστε σαν απο εκεινες τις ιστοριες,
τους θρυλους. Διδυμα που πεθαινουν ταυτοχρονα, στοιχειωμενα σπιτια,
μαγνητικα πεδια. Μαζι, ειμαστε κατι ανεξηγητο. Ακομη κι οταν απλως την σκεφτομαι,
γινομαι το κομματι αυτου του επικινδυνου πυρηνα που αποτελουσαμε και που
με επαρση κουβαλαμε μαζι, σαν βαρυ σακ-βουαγιαζ. Ειναι θλιβερο που δεν
αλλαζουμε παραλληλα. Που δεν αλλαζουμε το ιδιο. Μακαρι να μπορουσα
να την μεταμορφωσω σε δεντρο για να ειναι παντα ευτυχισμενη. Και να μην
μπαινω πια στον πειρασμο να το αλλαξω αυτο. Ειναι το κοριτσι που ειμαι κι εγω.
Ειμαι το αγορι που ειναι κι αυτη. Πολλες φορες την βλεπω φευγαλεα μπροστα μου
ή πισω μου και νομιζω πως εχω δει εμενα. Και μου φαινεται τοσο φυσιολογικο
να εχω δει εμενα, που για λιγο νιωθω πως ειμαι εκεινη. Και για λιγο θελω να νιωσω
οπως εκεινη. Θελω να τρεξω. Να μη με δει ξανα. Να με θυμαται οπως ημουν πριν
σταματησει να μ' αγαπαει. Θα σταματησει. Ειμαι προγραμματισμενος
να το προκαλεσω.

______________

Ειδα ενα ονειρο. Ημουν ομορφος. Ημουν εγω. Αλλα ομορφος. Τα ρουχα μου
ηταν τα δικα μου. Αλλα ηταν ομορφα κι εκεινα. Εψαχνα να την βρω και
μπηκα σε ενα εγκαταλελειμενο σπιτι. Μια πανσιον. Βρωμια, παραξενο φως,
τρυπιο ξυλινο πατωμα. Δεν φοβομουν. Αλλα εκανα ησυχια. Πρωτα την ακουσα
να ουρλιαζει κι υστερα εμφανιστηκε απο το πουθενα κι ετρεξε εξω απο το σπιτι.
Την ακολουθησε ενα χελιδονι. Εγω αρχισα να γελαω και δεν μπορουσα να
σταματησω. Γελουσα δυνατα με ολη την καρδια μου, τοσο που δεν καταλαβαινα
τις συσπασεις στο προσωπο μου γιατι ηταν η πρωτη φορα που γελουσα τοσο
μα τοσο πολυ. Ανεβηκα σαπιες σκαλες χωρις να σταματω να γελω κι αρχισα
να ξεφλουδιζω εναν τοιχο που βρηκα μπροστα μου, σιγουρος πως θα εβρισκα
κατι συνταρακτικο. Τον ξεφλουδισα ολο. Ο τοιχος απο λευκος εγινε πρασινος
αλλα κανενα μυστικο δεν μου αποκαλυφθηκε. Εκτος απο το οτι συνειδητοποιησα
πως δεν γελουσα πια. Πως δεν ειχα γελασει ποτε. Και τοτε θυμηθηκα πως εψαχνα
εκεινη και πως εκεινη ειχε βγει τρεχοντας, κυνηγημενη απο ενα χελιδονι.
Κατεβηκα τις σκαλες και την ειδα απο το παραθυρο να κοιταζει μεσα απο
ενα αλλο παραθυρο.

________________

Οσα συμβαινουν, τα θυμαμαι σαν να εχει περασει καιρος. Και με αυτον τον τροπο, οσα εχουν πραγματι συμβει πολυ παλια, ερχονται ξαφνικα πιο κοντα. Λες κι ολα τα εζησα χτες. Μα λες και το χτες ειναι ενα μεγαλο Καποτε.

___________________________

Ενα ψοφιμι πλαι στο ρεμα. Αναβω ενα κερι στην εκκλησια. Δεν ξερω γιατι το κανω. Επειδη ειναι ομορφο. Το πληρωνω με τα ρεστα απο την τυροπιτα. Ενα ψοφιμι πλαι στο ρεμα. Μια εικονα. Ποσοι να την εχουν φιλησει αραγε; "Εισαι κι εσυ ορφανο;" με ρωταει ενα κοριτσι. "Δεν υπαρχει λεξη γι' αυτο που ειμαι" της απαντω. Ενα ψοφιμι πλαι στο ρεμα. Δεν θυμαμαι το ονομα της. Της εμοιαζε. Ακομη και στην ορφανια.

___________________________________

Οταν φτασαμε εξω απο το σπιτι της, μου εδειξε πονηρα το αυτοκινητο που ηταν απ' εξω. Δεν τον αναγνωρισα αμεσως. Μολις εκεινη μπηκε και καθισε διπλα του καταλαβα ποιος ηταν. Δεν φανταζομουν οτι μια μερα θα τον ηξερα τοσο καλα που θα μπορουσα να αναγνωρισω ακομη και τις σταχτες του. "Αντε μπες!" μου φωναξε. Και μπηκα. Και σαν να σωπασαμε κι οι τρεις για παντα.

____________

Τα μαλλια του δεν μακραινουν. Ειναι εξωγηινος.

___________________________________

Μεσα μου πλενει τα παντα το φως. Το πινω και μεγαλωνω.

αυτο με τον σκυλο -για το προτζεκτ

Ο Σκυλος που με κυνηγα ειναι μεσα μου. Νιωθει τον αερα, τη ζεστη, την επιθυμια.
Κι οταν κλεινω τα ματια συνεχιζω να βλεπω. Με αλλα χρωματα. Με αλλη σημασια.
Ο Σκυλος μεσα μου πειναει, κρυωνει, γλειφεται. Εγω τρωω, σκεπαζομαι, λερωνομαι.
Σκαρφαλωνω στο μεγαλο δεντρο οταν το γρασιδι επιπλεει σε λευκο πρωινο χωμα.
Δεν πονουν τα ποδια μου. Δεν ποτιζονται. Ειμαι ακομη αγεννητος. Ειμαι ακομη μεσα
στην πρωτη-πρωτη μητρα. Κυλιεμαι στο πορτ-μπαγκαζ. Ανεξαρτητα απο φυσικους νομους. Στα φρενα καταπινω νερο, στις κατηφορες χιονιζει πανω στους ωμους μου. Στη φωτια ξεγυμνωνομαι κι αρχιζω σιγα σιγα να μου μοιαζω.
Στην εκρηξη ειμαι πια εγω. Ορθιος. Στο περιβαλλον. Δεν θυμαμαι πια τον σκυλο. Τρεχω
σαν τρελος μεσα μου, τα ποδια μου παρακολουθουν ακινητα την ομιχλη. Τρεχω
σαν τρελος μεσα μου. Το κεφαλι μου ειναι απο λαστιχο. Ειναι ανθρωπινο.
Ειναι γεματο. Το κουβαλαω σαν αποσκευη.

_______________________________________

Ποιος με εμαθε να διαβαζω;
Σε ποιον απο τους τοπους που εχω φτιαξει, εζησες κι εσυ εστω για λιγο;
_________

Το θελε ο Σκυλος να αγαπησω ενα κοριτσι. Και να αγαπησω ο,τι κοιτα. Ο,τι αγγιζει. Ειναι η γατα που μου φερνει ενα ποντικι καθε βραδυ στο κρεβατι και τοτε γινομαι ανθρωπος. Το αφεντικο. Πρεπει να διαβασω την ικανοποιηση της και την περηφανια της. Αλλιως θα την μαλωσω. Θα την τιμωρησω. Θα την εκδικηθω. Και θα 'μαι παλι αυτος που 'χει μεσα του εναν σκυλο.

______

Δεν μου αρεσουν οι ανθρωποι. Τους θελω απο μια συνηθεια που μαλλον απεκτησα πριν γεννηθω. Τους αγαπω με μια αντανακλαστικη πιστη. Εμενα ομως με καυλωνουν ακομη και οι τρυπες στο ταβανι. Τι ξερω για τους ανθρωπους.

______________________________________________

Ο,τι απορριπτει το μυαλο μου, το μαζευουν τα χερια μου. Λες και μου εβαλε ο Θεος λαθος χερια. Και μονο ετσι υπαρχει γυρω μου ο Θεος. Οταν μετρω τα λαθη του. Μετα πεθαινει ξανα. Μετα, κλεινω για μια ακομη Τελευταια Φορα το βιβλιο. Ας ημουν τοσος δα να με πλακωνε μια μερα.

__________________________

Δεν εχω δει τον εαυτο μου. Το προσωπο μου. Καινουριες τριχες στην κοιλια μου που δεν θα μεινουν εκει για πολυ. Θα ειμαι παιδι ξανα πριν τελειωσει αυτο το ταξιδι.

_________________________________________

Τιποτε δεν ειναι δικο μου. Τα ρουχα μου, η τσαντα μου, τα πραγματα μου. Δεν μου ανηκουν.
Ειμαι ασχημος μεσα σε αυτα. Ειμαι ασχημος μεσα στην τσαντα. Θελω να τα ξεφορτωθω ολα. Ολα. Να βουτηξω μεσα μου και να ψαρεψω με τα νυχια μου οτιδηποτε νομιζα ως τωρα οτι με προσδιοριζει. Τωρα πια με προσδιοριζει μονο το σωμα μου. Κι οχι επειδη μου ανηκει αυτο, αλλα επειδη του ανηκω εγω. Με κουβαλα σαν κλεμμενη αποσκευη.

______________________________

Μου αρεσει να ντρεπομαι

_______________________

Μερικες φορες θυμαμαι τους νεκρους. Τους φανταζομαι να παιζουν ποδοσφαιρο
αναμεσα στα αλογα. Η μανα μου φοραει φορεματα μεχρι τα γονατα. Εχει τα ποδια
μου γιατι δεν θυμαμαι τα δικα της. Ο πατερας μου ειναι νεος οπως στην φωτογραφια
της ταυτοτητας του. Προσπαθω μες τη φαντασια μου να τους φερω κοντα, να τους
κανω να ερωτευτουν και να με γεννησουν ξανα αλλα μου ειναι τοσο δυσκολο που αρχιζω
να πιστευω πως αυτοι οι δυο ανθρωποι αγαπηθηκαν χωρις ποτε να γνωριστουν.
Και τοτε ο αγωνας σταματα. Εξαφανιζονται. Τοτε ειμαι εγω στη θεση της μαμας,
με τα δικα μου ποδια και τα δικα της φορεματα. Κι ειναι η ομιχλη στη θεση του μπαμπα.
Ειναι τα αλογα στη θεση των αλογων. Τα ιδια αλογα. Ανακατεμενα. Κι ακουω μεσα απο
το δασος μια σφυριχτρα. Εγω θα ειμαι κι αυτος και θα με εχουν πλακωσει τα δεντρα.

___________________

Ο καθενας μας ειναι μια συμμορια.

_________________________________

Μες στο σκοταδι βλεπω τα οπλα μου. Γυαλιζουν.
Μες στο σκοταδι βλεπω τα γεννητικα μου οργανα. Γυαλιζουν.
_________________________________________________________

Ειναι ασπρος και ξανθος και φοραει περιεργα ρουχα. Γυμνος θα ειναι ακομη πιο
ασπρος κι ακομη πιο ξανθος. Ακομη πιο σφιχτος. Αν ηταν δικος μου θα τον ειχα
ηδη βαρεθει. Τωρα με νευριαζει. Με ενδιαφερει. Δεν προσωποποιει σε τιποτα τις φαντασιωσεις μου κι αυτο ειναι ισοπεδωτικο. Βρισκω καινουριες. Κι αυτο ειναι
επικινδυνο. Γιατι εγω ειμαι μαυρος. Μεσα κι εξω.

________________________________________________


Προχωρω πιο μπροστα για να μην τους βλεπω. Και αμεσως χωριζονται. Παιρνουμε
και οι τρεις διαφορετικο δρομο. Κι οταν τους συναντω, ειναι φυσικα μαζι. Δεν ειχαν
χωριστει καθολου. Εχω μια μουσικη μεσα στα αυτια μου,
εναν παραξενο ηχο, ολοδικο μου. Θελω να χορεψω. Να πιασω κατι απο το χωμα, να το καταπιω και να αρχισω να χορευω. Μεγαλωσα σχεδον ακινητος. Σαν να περπαταγε το κεφαλι μου στον ουρανο κι οχι τα ποδια μου στη γη. Το σωμα μου δεν ειναι αυτο που φαινεται. Δεν ειναι τοσο σιωπηλο. Το φως ορμαει απο τα δεντρα. Απαριθμει ενα-ενα
τα ζωτικα μου οργανα. Κι οσο περπατω, μαθαινω καινουρια πραγματα. Για μενα.
Με ανακουφιζει να συνειδητοποιω οτι εχω συκωτι, παγκρεας, γαστρικο υγρο.
Η ταχυπαλμια μου με κανει να νιωθω ασφαλης.

___________________________________________

Οποτε σκυβω να πιω νερο νιωθω να με φιλαει η μανα μου στα μαγουλα

_______

Δεν αφησα τιποτα πισω μου.
Ειμαι ολος εδω. Θελω να χασω κι αλλα πραγματα. Για να σταματησω να τα χρειαζομαι.
Ουτως η αλλως δεν γραφω ουτε τα μισα απο οσα σκεφτομαι. Μπορω να μη γραφω πια.
Κι ετσι θα σταματησω να σκεφτομαι. Μπορω να πεταξω το μπουφαν μου και να σταματησω να κρυωνω. Μπορω να πεταξω το βιβλιο μου και να ξεχασω να διαβαζω. Να ξεχασω
οσα διαβασα. Μπορω να γινω μια καθαρη εκδοχη του εαυτου μου. Φοβαμαι την τιμωρια.

____________________

Φοβαμαι οτι θα καιει εμενα μπροστα τους ο Θεος μια μερα. Και δεν θα καιγομαι.
Θα ειμαι το οραμα τους.

_______________________

Kαι τοτε θα ξερουν για τον Σκυλο.
_________________________________

Αλλα ο Σκυλος θα εχει καει.
___________________________

αυτο με την λαμπα

αυτο για τον θεμη τον Ταπεινο (3)

Αρκει

απ' το ποτέ στο πιθανως
βγηκε ενας αλλος μου εαυτος
θα στον χαρισω

αρκει να ρθεις στην φυλακη
που κρυβει καθε κυριακη
να σου μιλησω

αρκει ενα μονο θλιβερο
ποτηρι με θολο νερο
για να σωθουμε

με μια βουτια επιληπτικη
και γνωσεις απο ραπτικη
θα ενωθουμε

στον τοπο αυτο δεν μας βρηκανε ρολο
με ειχες παλια και με σφυριξες ολο
μια ξενη στοιβαδα απο απλυτες σκεψεις
χιονι ηρθε η ωρα ξανα να διαλεξεις

κοροιδεψαμε ουρανους
σκυφτος μες στους ωκεανους
διανυκτερευω

και το πρωι μες στον αφρο
αληθειες ψαχνω να σου βρω
που δεν πιστευω

μεσα στο τριτο σου κορμι
βουτω με γονιμη ορμη
κι ας εισαι σ' αλλο

απο το δικο μου πιο πικρο
απο το βραδυ πιο υγρο
και πιο μεγαλο

τιζερ

αυτο με τα ειμαι

ειμαι ασχημος. ειμαι χαρουμενος. ειμαι δυσκοιλιος. ειμαι ομορφος. ειμαι ενοχικος κι απεραντος. ειμαι κατακαλοκαιρο. ειμαι ψιχουλο και μουσικη που ερπει. ειμαι σκετη μουσικη και ταλαντωσεις. ειμαι ενα πιατο με σκατα κι ενα αλλο με προοπτικη. ειμαι τριγωνος. ειμαι οκτω και πουτσαρας. ειμαι ενα πετρινο σπιτακι στον κορφο του αντιπαλου. ειμαι μια προχειρη αυγη τριων δευτερολεπτων. ειμαι φτηνο. ειμαι στενο. ειμαι ενα ποδι με βυζια. ειμαι μια ευχη χωρις μαλλια. ειμαι κλασμα. ειμαι αυτο εκει.